Krótka odpowiedź: tak naprawdę nie „skręcają o 90 stopni”. A raczej raczej nie powinni.

W czwartym szkicu scenariusza (tym tuż przed filmowaniem) Lucas daje nam wskazówkę, jak wyobrażał sobie działanie torped protonowych:

  DODONNA Twoje podejście nie będzie łatwe. Musisz manewrować prosto tym szybem, wyrównać w rowie i gładzić powierzchnię do tego punktu. Cel ma tylko dwa metry średnicy. Aby dostać się do systemu reaktora, trzeba będzie bardzo precyzyjne uderzenie dokładnie pod kątem dziewięćdziesięciu stopni. I tylko bezpośrednie trafienie wywoła reakcję łańcuchową. Wał jest ekranowany promieniami, więc będziesz musiał użyć torped protonowych.  

Myślę, że o „dziewięćdziesiąt stopni” Lucas prawdopodobnie wyobrażał sobie, że pilot musi znajdować się bezpośrednio nad otworem wydechowym aby spadł całkowicie w dół do reaktora. To może mieć sens, kiedy coś piszesz, ale oczywiście trudniej jest zignorować prawa bezwładności, gdy ktoś poprosi cię o ożywienie. (Możesz to jednak interpretować inaczej.)

Zespół SFX najwyraźniej wziął ten problem i wyobraził sobie bardziej „realistycznie” jako coś podobnego do tradycyjnych bomb. Możesz to zobaczyć na filmie na własne oczy na jednym z pokazów taktycznych Dana O'Bannona:

Wyraźnie widać, że idea polegała na tym, że pilot miał „upaść” „torpedy do otworu wydechowego, jak bomba w prawdziwym świecie.

W dalszej części filmu, kiedy Luke faktycznie wystrzeliwuje swoje torpedy protonowe w Gwiazdę Śmierci, widzimy, jak wystrzeliwują prosto w dal, a następnie „wpadają” do otworu wylotowego. To sugeruje dalszy wkład ze strony Luke'a, ale tak naprawdę wyłącza swój komputer celowniczy, aby ręcznie zdecydować, kiedy wystrzelić torpedy do portu wydechowego, i wydaje się, że po tym nie ma żadnych dalszych informacji. Bardzo zagmatwane.

Rzeczywiście, jeśli spowolnisz niesławny strzał, o którym mowa, zobaczysz, że animator wydawał się chcieć, aby torpedy wyglądały na spadające ... to tylko animacja dzieje się zbyt szybko, nie widzę to. (A poprzednie ujęcie, na którym podróżują w linii prostej, jak laser, nie pomaga.)

Stworzyłem animowany GIF, spowalniając wszystkie 16 klatek animacji, więc możesz zobaczyć to dla siebie:

Wydaje się więc, że jest to nieco niespójna interpretacja zrodzona prawdopodobnie z tego, co było tylko przybliżonym pomysłem w scenariuszu na początku (Lucas nigdy nie był jeden za ugrzęźnięcie w technicznych szczegółach jego wszechświata), a nie cokolwiek celowo przemyślane.

Może George Lucas mógłby rozwiązać ten problem w ostatniej „Edycji Specjalnej”? :) (Żartuję, proszę, nie zabijaj mnie.)

Rozszerzone wyjaśnienie wszechświata

Oczywiście to tylko jeden kanon. Jeśli jesteś otwarty na to, by pozwolić innym autorom zinterpretować, jak działają torpedy protonowe i jesteś przygotowany na wejście w mroczny (i często sprzeczny) „Rozszerzony Wszechświat”, to czeka na Ciebie więcej odpowiedzi.

Zwracając uwagę na ich pozornie dziwne zachowanie w oryginalnym filmie, wydaje się, że większość autorów z UE wyobrażała sobie torpedy protonowe jako proste pociski samonaprowadzające z dodatkową możliwością ręcznego zdalnego sterowania .

Oto kilka przykładów z powieści UE:

• X-Wing: Rogue Squadron (1996), Michael A. Stackpole

„Corran przełączył się na kontrolę celów torpedowych.”

• Jedi Trial (2004), David Sherman i Dan Cragg

„Oficer artyleryjski, zaznacz ten cel dla salwy torpedowej protonowej. Dezaktywuj system naprowadzania. Użyj systemu naprowadzania na linię wzroku. Chcę, żeby te dzieci były martwe.”

W grach ( X-Wing , Rogue Squadron itp.) są one jednak ponownie traktowane inaczej: bardziej jak standardowe slow-but- potężne pociski samonaprowadzające, bez ręcznego naprowadzania. W grze planszowej X-Wing Miniatures są one również traktowane jak samonaprowadzające pociski (wymagające od gracza „namierzenia” celu, zanim będą mogły zostać wystrzelone). Jest to bardziej prawdopodobne, że wynika to z potrzeby mechaniki gier.

Pomimo tego ogólnego konsensusu co do ich zachowania, inne źródła UE są sprzeczne. Na przykład wspomniana wyżej Próba Jedi stwierdza, że ​​torpedy protonowe zostały po raz pierwszy użyte w „Wojnach klonów”, ale wielki żółty myśliwiec Anakina pod koniec Mrocznego widma ma być w nie wyposażeni. Co więcej, Star Wars: Knights of the Old Republic II , osadzone tysiące lat przed wydarzeniami z filmów, również o nich wspomina.

Zasadniczo w UE w zasadzie mogą wybrać swoje działo, ale przez większość czasu są uważane za pociski naprowadzające, z możliwością ręcznego naprowadzania. (Dzięki tej interpretacji Luke wyłączył swój komputer celowniczy i pozwolił mu ręcznie kierować pociski w dół otworu wydechowego).

Wookieepedia stwierdza (bez podania źródła), że torpedy protonowe mogą obracać się o 90 stopni w obrębie metra, wraz z dołączonym obrazem tego, o czym mówisz .

Wydaje mi się, że to nie tylko wprowadzenie ich do otworu wentylacyjnego było tą sztuczką, że port był otworem na ścieżkę do reaktor. Tak więc, praktycznie rzecz biorąc, pilot musi zbliżyć torpedy wystarczająco blisko otworu wentylacyjnego, aby zapobiec ich przeciwdziałaniu lub zniszczeniu w inny sposób, a wtedy wewnętrzne programowanie naprowadzania przejmie kontrolę.

To DALEKO od kanonu , ale w starych grach X-Wing i Tie Fighter torpedy protonowe były bronią szukającą celu z własnymi systemami naprowadzania.

Zawsze zakładałem, że Torpedy zostały „wessane”. Chociaż myśląc o tym, port jest portem wydechowym . Być może jakiś złożony system pompowy powoduje różnicę ciśnień po wypuszczeniu spalin.

Niestety nie mam żadnych „dowodów” na to (lub przeciw). edytuj w tym celu.

Cytując z tej odpowiedzi

Oryginalna powieść Lucasa stwierdza, że ​​jako rozszerzenie dialogu w filmie słychać było coś w rodzaju „wałek stałby się bezużyteczny przez ekranowanie cząstek, jednak jest całkowicie ekranowany przed promieniowaniem” . To jeszcze bardziej zwiększa moje przekonanie, że „wydech termiczny” składa się głównie z materii, a nie z energii.

Wydaje się więc prawdopodobne, że port wypuszczał jakąś materię, która mogła spowodować różnicę ciśnień wysysając te torpedy.

Zostało to zmienione w stosunku do wersji książkowej, ponieważ początkowo powiedziano pilotom, że będą musieli zbliżyć się do otworu wydechowego pod precyzyjnym kątem 90 stopni, precyzyjnie wystrzelić torpedy, a następnie skręcić, zanim zderzą się z samą gwiazdą śmierci. które sprawiły, że było to prawie niemożliwe, z wyjątkiem najbardziej utalentowanych pilotów, zwłaszcza podczas ścigania przez Tie Fighters, unikania ognia turbo laserowego itp.

Oto dokładny cytat, który skopiowałem z innego komentatora;

Musisz manewrować prosto w dół tego szybu, wyrównać w rowie i odgarnąć powierzchnię do tego momentu. Cel ma tylko dwa metry średnicy. Potrzeba precyzyjnego trafienia dokładnie pod kątem dziewięćdziesięciu stopni, aby osiągnąć systematyzację reaktora. I tylko bezpośrednie trafienie rozpocznie pełną reakcję. „Powiedziałem, że port nie był ekranowany przed cząstkami. Jednak jest całkowicie ekranowany. Oznacza to brak wiązek energii. Będziesz musiał używać torped protonowych.

Zawsze zakładałem że torpedy były zaprogramowane tak, aby obracały się o 90 stopni i że prawdziwym „trikiem” był PRECYZYJNY moment wystrzału, który Luke był w stanie wykonać dzięki sile i pomocy Obi-Wana. To dlatego, gdy pokazali celowanie na komputerach widzieliście zamykające się dwie pionowe linie i odległość odliczającą do czasu wystrzału.

Nie znalazłem żadnej konkretnej wzmianki w książkach ani żadnym innym materiale źródłowym, który przeczytałem, na temat tego, czym dokładnie jest MECHANIZM o tym, jak lub dlaczego torpedy były w stanie obrócić się o 90 stopni, ale są one bronią naprowadzającą do celu. Wiem również, że jest to prawdą z gier wideo X-Wing. Jeśli będę miał okazję spojrzeć na jedną z technologii Star Wars podręczniki Sprawdzę to.

Być może miało to coś wspólnego z dodatnim ładunkiem torpedy protonowej (a więc torpedą protonową) działającym z polem magnetycznym otworu wylotowego. Ściany mogą być naładowane dodatnio, podczas gdy rdzeń Gwiazdy Śmierci mógłby mieć silny ładunek ujemny, w wyniku czego dodatnio naładowana materia w torpedzie protonowej mogłaby zostać wciągnięta do portu wydechowego, ale odpychana z szybu.

Cóż, udzielę odpowiedzi na podstawie tego, że nie widziałem jeszcze tej odpowiedzi na tej stronie, przynajmniej nie tak, jak zinterpretowałem pytanie. Przede wszystkim walka o zniszczenie Gwiazdy Śmierci (czy to właściwie druga Gwiazda Śmierci?) Toczy się w kosmosie. O ile Gwiazda Śmierci nie ma sztucznej atmosfery, o której nie wspomniano w filmach, oznaczałoby to, że trajektoria omawianych torped protonowych, przynajmniej do momentu wejścia do szybu wentylacyjnego, przebiegałaby w próżni.

Znalazłem plik .pdf drugiego wydania Star Wars Sourcebook wydawnictwa West End Games, w którym podano, że w sekcji dotyczącej uzbrojenia,

"Protonowe torpedy ... W przeciwieństwie do cięższych bombardowań kosmicznych używane przez turbolasery zamontowane w ogromnych gwiezdnych niszczycielach, broń ta jest skuteczna przeciwko celom z osłoną promieni i energii ... Torpedy protonowe mają głowicę rozpraszającą protony. ”

ten cytat sugeruje, że ma masę, jedyny sposób, zgodnie z fizyką, aby móc obrócić te głowice, nawet gdyby miały wewnętrzne urządzenie sterujące, musiałby działać siłą ... tj. mały wzmacniacz rakietowy musiałby do włączenia w trakcie lotu, aby skorygować kierunek głowicy (obiekt s w przestrzeni będą nadal poruszać się w linii prostej, chyba że zostaną na nie działane siły (pierwsze prawo Newtona). Zgodnie z grafiką, którą stworzył @Django Reinhardt, nie widzę tych wzmacniaczy regulacji, przynajmniej nie są oczywiste.

Więc to moja pierwsza uwaga. Moja druga uwaga jest taka, że ​​ponownie zakładam, że te głowice torped protonowych mają znaczną wagę i kontynuuję to, że Gwiazda Śmierci, ze względu na swój znaczny rozmiar, może wywierać znaczną siłę grawitacji, podobnie jak nasz księżyc nasza Ziemia. Dlatego, zwłaszcza biorąc pod uwagę bliską odległość statku Luke'a, może to być po prostu prosty problem ciężkiego przedmiotu wpadającego w pole grawitacji, podobnego do samolotu, który porusza się do przodu z prędkością v i upuszcza paczkę, a następnie paczka dalej się porusza do przodu z prędkością v i spada na Ziemię, ponieważ jest ciągnięta w dół przez siłę ziemskiej grawitacji. W związku z tym opada łukiem w dół, co mogło być zgodne z pierwotnym planem lotu torped protonowych.

Wydają się podążać za łukiem parabolicznym. Czas na ekranie jest tak krótki, że oko tworzy iluzję ostrego zakrętu. Wobec braku systemu naprowadzania można rozumować, że torpedy miały już wstępnie zaprogramowaną trajektorię. A wyświetlacz na komputerze celowniczym wydaje się wzmacniać to jako bardziej optymalny zasięg ognia, a nie cel do namierzenia. Biorąc pod uwagę dużą prędkość myśliwców, wydaje się, że nawet komputery nie były w stanie poprawnie określić idealnego czasu strzelania. Wydaje mi się, że kiedy Luke otworzył się na Moc, nie tylko powiedziała mu, gdzie strzelać, ale kiedy.

Silne pole magnetyczne (z osłony przed promieniowaniem?) skierowane od lewej do prawej na powierzchni otworu wydechowego spowodowałoby zakrzywienie rzeczywistych protonów w kierunku, w którym zrobiły to torpedy. Mogłoby to również zadziałać, gdyby głowica rozpraszająca protony zawierała szereg dodatnio zjonizowanych ciężkich jąder (im cięższe jądra i im bardziej zjonizowane, tym silniejsza siła dośrodkowa), ale nie jestem pewien, jak stabilne byłoby to. Gdyby jednak myśliwce zbliżyły się do rowu z innej strony, torpedy zakrzywiłyby się do góry (ups). To powiedziawszy, może być tak, że zarządzenie dotyczyło ciepła i po prostu bazowało na sygnaturze cieplnej głównego reaktora.

Wydaje się, że chodzi tylko o przekształcenie bezwładności poziomej w ruch pionowy. Na ilustracji widać, że torpedy protonowe mają żyroskopowy system naprowadzania. Kierowana broń kosmiczna miałaby taką samą mechanikę jak zwykły wahadłowiec, jeśli chodzi o manewrowanie. Określenie czasu obrotu torpedy, a następnie wystrzelenia głównego pędnika wraz z korektą pochylenia w celu skompensowania ruchu bezwładnościowego do przodu wymagałoby rozległej wiedzy o zachowaniu się określonego pocisku (silniki sterujące trymowaniem obwodu, czas opóźnienia, jeśli te torpedy są wstępnie ustawione na do domu po „upuszczeniu”). Czekaj ... Użyj siły, Luke.

Zgodnie z książką informacyjną Star Wars: Blueprints - Rebel Edition , torpeda protonowa składa się z czterech głównych komponentów; Butla na paliwo , projektor obwiedni energii , ładunek zapłonu i czujnik naprowadzania (wraz z Ładunek wybuchowy , oczywiście).

Ponieważ możemy zignorować ładunek, ładunek zapłonowy i czujnik naprowadzania jako środki, za pomocą których torpeda może się obracać, wydaje się, że to albo butla z paliwem lub projektor koperty energetycznej, które umożliwiają ciasne manewrowanie.

Essential Guide to Weapons and Technology opisuje Envelope jako ...

" Ochronna obwiednia energii zapobiegająca przypadkowej detonacji spowodowanej zderzeniami z gruzem lub bliskimi trafieniami wybuchów dział laserowych "

... która pozostawia tylko rurkę paliwa silny> (ciąg wektorowy?) jako środek, za pomocą którego torpeda może wykonywać skręty, kierowana przez czujnik naprowadzania .

Upraszczajmy, ponieważ to pytanie dotyczy aspektu filmu, który ma około 40 lat, a wspaniały i co prawda genialny George Lucas nie był ani fizykiem, ani nadmiernie przejmował techniczną dokładnością swoich elementów fabuły lub efektów specjalnych. Z kilkoma pomniejszymi i nieistotnymi wyjątkami, takimi jak Moc, Gwiezdne Wojny i ich pojazdy kosmiczne posiadały dwa podstawowe rodzaje broni: broń energetyczna (od ręcznych miotaczy po większe bronie montowane na niszczycielach gwiezdnych, myśliwcach remisowych, myśliwcach x-wing itp.) ) oraz torpedy protonowe, które są przedmiotem tego pytania. Broń energetyczna jest z natury bronią liniową; uwolniona energia porusza się w linii prostej i nie ma na nią wpływu takie rzeczy, jak grawitacja (chyba że chcesz wprowadzić do dyskusji czarne dziury) lub tarcie (poza tym, że jest rozpraszana przez załamanie w atmosferze lub chmura pyłu w przestrzeni). Broń energetyczną można także pokonać za pomocą „tarcz” (przyjmiemy, że są magnetyczne lub coś w tym rodzaju). Z drugiej strony torpeda jest urządzeniem podobnym do pocisku kierowanego; posiada własny system napędowy i przynajmniej pewną możliwość zmiany kursu (nawet o 90 stopni) po namierzeniu celu. Podczas II wojny światowej okręty podwodne wystrzeliwały torpedy niekierowane, przez co działały jak broń liniowa, mimo że były samobieżne. Nowoczesne torpedy są naprowadzane, podobnie jak pociski ziemia-powietrze lub powietrze-powietrze. Skierowaliśmy broń, która namierza cele za pomocą różnych technologii, oddzielnie lub w połączeniu: radar, sonar, laser, optyczny, lidar (rodzaj radaru przez laser), magnetyczny, cieplny, wibracyjny, mikrofalowy i prawdopodobnie tak tajny, że my powinien wziąć cyjanek, zanim o nich wspomnisz. Myślę, że Lucas wyobraził sobie coś podobnego do walki w kosmosie: broń energetyczna, która nie może się obracać po wystrzeleniu, ale jest ograniczona tylko dostępną mocą (źródła zasilania nie są tak naprawdę uwzględnione w Gwiezdnych wojnach) i torpedy, które są fizycznymi urządzeniami, które mogą się obracać (nawet 90 stopni) po ich wystrzeleniu, ale jako urządzenia fizyczne Twój pojazd może przewieźć tylko określoną ich liczbę (na przykład dwa na x-wingu).