Scena tortur w tym odcinku jest niemal dosłownie z filmu „2 + 2 = 5” z filmu Dziewiętnaście Eighty-Four . W powieści hasło to jest głównym przykładem podwójnego myślenia , zdolności totalitarnej partii rządzącej do sprawowania takiej kontroli, że może nawet zmusić ludzi do przyznania się do oczywistego fałszu. Dowody zmysłowe - lub w przypadku powieści, prawda analityczna - są internalizowane jako szaleństwo, a zewnętrzne stwierdzenia są internalizowane jako prawdziwe, nawet jeśli podmiot nie jest w rzeczywistości szalony. Oszuści pokazują swoją siłę nie tylko przez zmuszanie jeńców, ale także przez wymuszanie na samej rzeczywistości.

Pod koniec powieści główny bohater jest torturowany, aby przyznał, że 2 + 2 to w rzeczywistości 5. W przeciwieństwie do Picarda, łamie się - przyznaje, że widzi pięć palców, chociaż tak naprawdę widzi tylko cztery. Zaczyna się zsuwanie w dół do zgodności z państwem.

Orwell wymyślił tego rodzaju sytuację jako alegorię propagandy partii nazistowskiej, chociaż zastosował ją również do komunizmu w Rosji.

W końcu Partia ogłosiłaby, że dwa i dwa to pięć, i trzeba by w to uwierzyć. Było nieuniknione, że wcześniej czy później powinni wysunąć to twierdzenie: wymagała tego logika ich stanowiska. Ich filozofia milcząco zaprzeczała nie tylko ważności doświadczenia, ale samemu istnieniu rzeczywistości zewnętrznej. Herezja herezji była zdrowym rozsądkiem. Przerażające nie było to, że zabiją cię za to, że myślisz inaczej, ale że mogą mieć rację. Bo przecież skąd wiemy, że dwa i dwa to cztery? Albo że działa siła grawitacji? Albo że przeszłość jest niezmienna? Jeśli zarówno przeszłość, jak i świat zewnętrzny istnieją tylko w umyśle, a sam umysł można kontrolować - co wtedy?

Kiedy osiągniesz ten poziom kontroli - kiedy możesz kogoś przekonać, że Twoje wypowiedzi mają pierwszeństwo przed ich procesami myślowymi - możesz sprawić, że zrobią wszystko.

Chodziło o to, aby „złamać” Picarda bezsensownym, symbolicznym zwycięstwem. Zgoda, że ​​jest pięć świateł zamiast czterech, jest z pozoru całkowicie nieszkodliwa, w przeciwieństwie do ujawniania ważnych informacji taktycznych z Federacji lub przyznawania się do punktu ideologicznego.

Jednak Picard wie, że kiedy już da jakąkolwiek podstawę Madred, to tylko kwestia czasu, zanim cokolwiek zrezygnuje. Potem wszystko jest uczciwe.

Dlatego nawet po uratowaniu Picarda Madred nadal podejmuje ostateczny wysiłek, aby zmusić Picarda do zgodzenia się, że jest pięć świateł. Wie, że jeśli to ma, zawsze będzie pewien, że jego wola była silniejsza i że mógł w końcu zmęczyć Picarda i zdobyć wszelkie informacje, których chciał.

Dlaczego światła?

To jak „trzeci stopień” w starych filmach o gliniarzach. W nich często ktoś był zmuszany do siedzenia w ciemnym pokoju i wpatrywania się w jasne światło. To by ich oślepiło, więc nie mogli zobaczyć twarzy, tylko sylwetki ludzi. Depersonalizuje wszystkich innych i utrudnia ofierze identyfikację z kimkolwiek, a także sprawia, że ​​są jeszcze bardziej wyobcowani od wszystkich innych.

Chociaż Madred nie używał świateł w ten sam sposób, istnieje prawdopodobieństwo, że były gorące i jasne, co dla Picarda byłoby trudne. Za każdym razem, gdy Madred zmuszał go do patrzenia na światła, był chwilowo oślepiony i odczuwał ból patrząc w nie. Chociaż nie jest to główne źródło bólu, niesie wiadomość, że Madred ma kontrolę i że nawet w drobnych sprawach nie zamierza dać Picardowi przerwy.

Chociaż mógł użyć czegokolwiek, na przykład kolor ściany lub kształt jego biurka, używając świateł, był w stanie stworzyć więcej zamieszania, oślepiając Picarda (przynajmniej tymczasowo) i powodując dyskomfort za każdym razem, gdy sprawiał, że Picard patrzył na światła. To był po prostu inny sposób, aby dostać się pod skórę Picarda i był bardziej skuteczny niż użycie koloru czegoś lub kształtu jego biurka.

Jeśli chodzi o liczbę, prawdopodobnie po prostu pracował ze światłami, które miał w pokoju. Prawdopodobnie zadziała dowolna liczba świateł od dwóch do czterech. Trudno jest komuś zobaczyć jedno światło i powiedzieć, że to dwa, a gdy zaczniesz od pięciu świateł, trudniej je policzyć i łatwiej pomylić pięć z sześcioma. Ale mając dwa, trzy lub cztery światła, nawet gdy Picard był wyczerpany po torturach, wciąż mógł policzyć cztery i wiedzieć, że były cztery, nawet gdyby się poddał.

To taktyka, aby zmusić Picarda do zaakceptowania tego, co Madred mówi mu , jest rzeczywistością, a nie tym, co mówią mu zmysły. (Krótko mówiąc, aby złamać Picarda do woli Madreda.) Jeśli Picard złamie się dobrowolnie, to poddał się i uległ w walce woli.

Jednak podczas tortur w celu wydobycia informacji lub zaszczepienia posłuszeństwa, dość często ofiary faktycznie nie widzą już rzeczywistości, ale raczej to, co im się mówi, jest rzeczywistością. Aby powstrzymać ból, umysł robi wszystko, co powinien, aby chronić ofiarę.

Prawdopodobnie był to przykład obu, ponieważ „przyznanie się” PIcarda, że ​​jest pięć świateł, wskazywałoby albo na to, że jest skłonny zastosować się do powstrzymania tortur (małe zwycięstwo Madreda) lub że jego umysł się zepsuł i faktycznie widzi pięć świateł (większe zwycięstwo)

W koniec, Picard przyznaje, że widział pięć świateł zamiast czterech, co wskazuje, że Madredowi udało się w drugim końcu, gdzie niezłomna wola Picarda powstrzymała go przed przyznaniem się do tego. http://en.memory-alpha.org/wiki/Chain_of_Command,_Part_II_%28episode%29

Możesz również zapytać, dlaczego Madred po prostu nie włączył urządzenia przeciwbólowego i nie wyłączył go, dopóki Picard nie powie mu, czego chce. Odpowiedź brzmi, jak wspomniano w odcinku, fizyczne tortury to straszny sposób na zdobycie informacji, ponieważ po pewnym czasie ofiara powie, co tylko zechcesz, tylko po to, by ją zatrzymać, a te informacje będą prawdopodobnie zmyślone lub fałszywe. Tortury psychologiczne, takie jak zmuszanie kogoś do przyznania się, że coś, o czym wie, że jest fałszywe, jest prawdą, są znacznie bardziej skuteczne. Dlatego ten odcinek jest tak dobry, że jest bardzo dokładnym przedstawieniem rzeczywistych tortur. Picard stosuje również wspólną strategię, której naucza się przeciwstawiać torturom: rozwijanie litości dla oprawcy („nie możesz mnie skrzywdzić, nadal jesteś tym małym chłopcem”). Robiąc to, zmniejszasz prawdopodobieństwo, że złamie cię psychicznie, ponieważ kiedy to się stanie, możesz łatwo manipulować, aby ujawnić inne informacje. Dlatego Madred tak bardzo skupiał się na światłach, a nie na informacjach, których chciał, ponieważ gdyby mógł skłonić Picarda do przyznania, że ​​było pięć świateł, mógłby zmusić go do zrobienia wszystkiego.

Przymus to podstawowa taktyka w operacjach psychologicznych. Kiedy już zmusisz swoją ofiarę do zrobienia czegoś prostego, na przykład stwierdzenia znanego fałszu, drzwi zostają otwarte, aby zmusić ją do ujawnienia lub zrobienia o wiele ważniejszych rzeczy.

Khan w Star Trek II i Nero obaj używali owadów. jak stworzenia, które skłoniły się do sugestii, aby zmusić swoje ofiary.

Schemat „4 światła” pochodzi bezpośrednio ze sceny „4 palce” w „1984” George'a Orwella. W 1984 roku oprawca wyjaśnia, że ​​nie chodzi o to, aby ofiara zgodziła się, że jest 5 świateł.

W rzeczywistości, w pewnym momencie ofiara, Winston Smith, chętnie zgadza się ze swoim oprawcą, tylko po to, by być jeszcze bardziej torturowanym. „Nie rozumiesz” - mówi oprawca. "Okłamujesz mnie. Nadal widzisz 4 światła i po prostu mówisz, że jest ich 5, abym przestał cię torturować. To nie wystarczy. Nie chodzi o to, żebyś papugował cokolwiek chcę, żebyś powiedział." Chodzi o to, że będę cię torturować, aż naprawdę zobaczysz pięć świateł. ”

To wykracza poza torturowanie dla uzyskania informacji lub torturowania w celu osiągnięcia zgodności. Nie jest też torturą doprowadzanie człowieka do szaleństwa. To wykracza nawet poza zwykłe złamanie woli podmiotu. Przeczytaj „1984”. Pod koniec powieści bohater, Winston Smith, jest szczęśliwy, że w końcu nauczył się kochać Wielkiego Brata.

Madred i Picard toczyli ze sobą wojnę. Używając historycznej analogii, „pięć” świateł było jak rzeka Cezara, Rubikon. Zupełnie bez znaczenia sam w sobie, ale dla obu zaangażowanych stron symbolizował nieodwracalną zmianę sytuacji.

Spodobał mi się pomysł, że Madred BYŁ piątym światłem. Chociaż nie mogę zaprzeczyć odniesieniu z 1984 r., Ponieważ jest to dość epickie, myślę, że uzasadnienie użycia światła zamiast palców pozwoliło Madredowi twierdzić, że jest boską postacią wobec Picarda, aby mu powiedzieć, że ma absolutną kontrolę nad swoim los. Gdyby Picard przyznał, że było 5 świateł, przyznałby, że Madred był piątym światłem. Do przemyślenia.