Natrafiłeś na bardzo wnikliwą obserwację dotyczącą WP i natury mocy Saurona. Sauron traci każde większe zaangażowanie wojskowe w WP. Ale gdzie są jego zwycięstwa?

• Odwrócenie Sarumana.
• Osłabienie Théodena.
• Zaciemnienie Stewarda Gondoru.
• Powodowanie Drużyna będzie się kłócić i rozdzielać.
• Namawianie mieszkańców Haradu do walki o niego.

Sauron bez jednego strzału ...

• Zamienił swojego najpotężniejszego wroga (Sarumana) w sojusznika.
• Podzielono potężny sojusz Rohan / Gondor, który miał mu się przeciwstawić.
• Sparaliżował ich armie.
• Rozbił jedyne prawdziwe zagrożenie dla jego potęgi, Bractwo.
• Zdobył nieskończoną ilość żołnierzy w postaci orków i ludzi z Haradu.

Myślę, że zwycięstwa i porażki Saurona mówią coś o naturze jego mocy. Pozwala swoim wrogom myśleć, że jest potężną potęgą militarną, ale w rzeczywistości jego siła tkwi w oszustwie. Unika otwartej walki, kiedy tylko jest to możliwe, wyskakuje tylko wtedy, gdy czuje, że jego wróg jest podzielony i zachmurzony. Zanim zjednoczyli się i zaczęli działać, ich siła została wyczerpana i Sauron miał czas, którego potrzebował, aby zebrać swoje armie.

Jego artefakt, Pierścień i jego użycie linii partyjnej Palantíri mają ten sam charakter. Ludzie myślą, że przyniosą im wielką moc, podczas gdy w rzeczywistości oddadzą ich tylko pod kontrolę Saurona.

Zjednoczone Śródziemie wielokrotnie pokonało Saurona. Zamiast walczyć, Sauron stara się przekonać każdego gracza, że ​​jest zbyt potężny lub że koszt będzie zbyt duży. Gra na ich drobnych interesach, myśląc „może zostanę oszczędzony” lub „może będę potem za słaby, a mój sąsiad to wykorzysta”.

Na to wszystko prawdopodobnie wpłynął klimat polityczny w Europie późnych lat 30. XX wieku (WP został napisany w latach 1937-1949), kiedy Hitler użył dokładnie tego samego blefu (Niemcy nie były w pełni przygotowane do wojny w 1939 r.), aby oszukać również aliantów wolno reagować.

W Osgilliath doszło do ucieczki wojsk gondorskich, co spowodowało głębokie obrażenia Faramira.

Nastąpiło zerwanie wspólnoty u stóp Amon Hen tuż w górę rzeki od Falls of Rauros, gdzie Boromir został zabity, a Merry i Pippin uprowadzeni.

Doszło także do infiltracji i okupacji Shire przez Isengard, ostatecznie wprowadzając na stanowisko szefa Sarumana z załamanym personelem.

W trakcie Drużyny i Wojny o Pierścień:

• Powiernik Pierścienia dwukrotnie doznał obrażeń śmiertelnych.
• Powiernik Pierścienia został schwytany dwukrotnie .
• Rohan był dwukrotnie atakowany. Za każdym razem został uratowany przez Entów, którzy uwzględnili tylko siły Gandalfa.
• Pelargir został uratowany przez ludzi, którzy nie żyli od 3000 lat. Umarli tylko wzięli udział w obliczeniach sił Aragorna i mogli służyć tylko raz.
• Ogromne połacie Gondoru zostały podbite. Zdobyto główne twierdze. Podczas oblężenia Minas Tirith, Czarnoksiężnik dokonał „możliwego do zrealizowania naruszenia” bram Pierwszego Kręgu.
• Królowie Ereboru i Długiego Jeziora zostali zabici.
• Król Rohanu i jego spadkobiercy zostali zabici.
• Zarządca Gondoru i jego spadkobierca zostali zabici.
• Nie było nadziei na zwycięstwo zbrojne.

Z dodatku B do Władcy Pierścieni - „Wielkie lata”:

20 czerwca 3018. Sauron atakuje Osgiliatha . Mniej więcej w tym samym czasie, kiedy Thranduil zostaje zaatakowany, a Gollum ucieka.

25 lutego 3019. Pierwsza bitwa o Fords of Isen; Théodred syn zabitego Théodena.

26 lutego 3019. Zerwanie wspólnoty. Śmierć Boromira; jego róg słychać w Minas Tirith. Meriadoc i Peregrin schwytani.

[W kalendarzu Shire każdy miesiąc ma 30 dni.]

2 marca 3019. Druga bitwa o Fords of Isen; Erkenbrand pokonany.

10 marca 3019. Faramir uratowany przez Gandalfa przed bramami miasta.… Armia Morannon zdobywa Cair Andros i przechodzi do Anórien.

11 marca, 3019. Wschodni Rohan zostaje najechany od północy. Pierwszy atak na Lórien.

12 marca 3019. Faramir wycofuje się do Grobli.

13 marca 3019. Frodo schwytany przez orków z Cirith Ungol. Pelennor jest zajęty. Faramir jest ranny.

14 marca 3019. Minas Tirith zostaje wezwany.

15 marca 3019. We wczesnych godzinach porannych Czarnoksiężnik wyważa bramy miasta. Denethor spala się na stosie… Bitwa pod drzewami Mrocznej Puszczy; Thranduil odpiera siły Dol Guldur. Drugi atak na Lórien.

17 marca 3019. Bitwa o Dale. Upadek króla Branda i króla Dáina Żelaznej Stopy. Wielu krasnoludów i ludzi znajduje schronienie w Ereborze i jest oblężonych.

22 marca 3019. Trzeci atak na Lórien.

25 marca 3019. Zastęp jest otoczony na wzgórzach żużlowych .

Inni udzielili dobrych odpowiedzi na temat niektórych zwycięstw Saurona przed wojną i w jej trakcie; jedna inna rzecz, która nie została poruszona w odpowiedzi, to fakt, że nie wszystkie spotkania, które wymieniłeś w swoim pytaniu, były w rzeczywistości stratą dla Saurona lub Sarumana. W szczególności:

1. Sauron nie został pokonany przez Białą Radę, kiedy wypędziła go z Dol Guldur w 2941 Trzeciej Ery. Mimo że Sauron stracił Pierścień, nadal miał całą swoją moc; a jego wyjście z Dol Guldur było mniejszą porażką niż strategicznym odwrotem. Wcześniej przygotowywał Upiory Pierścienia do okupacji Mordoru i udał się tam natychmiast po opuszczeniu Dol Guldur.

2. Nie zdobycie Pierścienia przez Nazgûla w Weathertop nie było porażka z ich strony. Jak zauważyłeś, Czarnoksiężnik dźgnął Froda nożem Morgula, który miał go wykończyć. Taki był jednak cel ataku - przynajmniej gdy Upiory Pierścienia zobaczyły, że Frodo założył Pierścień. Zamierzali nie tylko zabrać Pierścień, ale także torturować Froda, czyniąc go osobiście upiorem i zmuszając go (jako widmo) do bezpośredniego przekazania Pierścienia Sauronowi. Gandalf mówi do Frodo tyle samo, ile dochodzi do siebie w Rivendell:

   „Co Jeźdźcy próbowali zrobić ?”

   „Próbowali przebij swoje serce nożem Morgula, który pozostaje w ranie. Gdyby im się udało, stałbyś się taki jak oni, tylko słabszy i pod ich dowództwem. Byłbyś upiorem pod panowaniem Czarnego Pana; i dręczyłby cię za próbę zatrzymania swojego Pierścienia, gdyby była możliwa większa udręka niż bycie go okradzionym i zobaczenie go na jego dłoni.

   ( Drużyna Ring , Book II, Chapter 1, „Many Meetings”)

3. Sauron i Gandalf nigdy nie mieli bezpośredniej konfrontacji woli. Zarówno wola Gandalfa, jak i Saurona, ucieleśniona w Pierścieniu, próbowali przekonać Froda, aby zrobił coś z Pierścieniem; ale ostatecznie akcja, którą podjął Frodo, była jego własną, a nie wynikiem działania któregokolwiek z pozostałych:

   Walczyły w nim dwie siły. Przez chwilę, doskonale wyważony między ich przebijającymi punktami, wił się, dręczony. Nagle znów był świadomy siebie. Frodo, ani Głos, ani Oko: wolny wybór i pozostała jeszcze jedna chwila, w której może to zrobić. Zdjął Pierścień z palca.

   ( The Fellowship of the Ring , Book I, Chapter 10, „The Breaking of the Fellowship”)

   W rzeczywistości Gandalf nie jest zbyt optymistyczny co do swoich szans w bezpośredniej konfrontacji z Sauronem:

   Nazywam się Gandalf, Gandalf Biały, ale czarny jest jeszcze potężniejszy.

Więc myślę, że twoje dowody niższości Saurona nad siłami dobra są tak jednoznaczne, jak pokazują twoje przykłady.

Ważne jest, aby pamiętać, jak kiedyś wyglądał Gondor i co się z nim stało po dojściu Saurona do władzy. Prawdopodobnie najbardziej zdewastowanym obszarem był Iithilien - niegdyś kwitnący, żyzny i piękny, w czasie wojny zrujnowany, opuszczony i splądrowany. Osgiliath był pod ciągłym oblężeniem, a ludzie musieli chować się za murem, prawdopodobnie z powodu ciągłych nalotów. Więc mieszkańcy Gondoru mieli dość trudne zadanie, o czym Boromir wspomina kilka razy.

Rohan też nie miał łatwego zadania. Nie znamy dokładnej liczby przegranych bitew, ponieważ król żył w zaprzeczeniu, ale wiemy, że Saruman nie był bezczynny - tworzył ogromną armię, plądrując pobliskie wioski i paląc lasy (co było prawdopodobnie największym straconym bitwa o Drzewca, której nie można cofnąć). Armia Rohirrimów została wymieszana, a jedynym oporem była grupa jeźdźców lojalnych wobec Eomeru.

Podsumowując, wojna szła całkiem nieźle dla Saurona. Jego wrogami byli w zasadzie partyzanci, nie było regularnej armii, która mogłaby stanowić zagrożenie, a on zyskiwał coraz więcej sojuszników.

Zwycięstwa Saurona, które miały miejsce przed wydarzeniami opisanymi w książkach Tolkiena, obejmują aneksję i podbój wschodnich ziem Śródziemia, takich jak królestwa Harad i Rhun. Tolkien nie zbadał wschodniej połowy Śródziemia. Jeśli Zachód był oparty na kulturze germańskiej, wikingów i semickich, to wschód był oparty na kulturze bliskowschodniej, azjatyckiej (indyjskiej i chińskiej) i dalekowschodniej. Legendy na wschodzie są tak liczne, jak na zachodzie. Ale nie zachowany, ponieważ w tych legendach Sauron zwycięża. Historia sprzyja zwycięzcom. Stąd tragiczny wymóg dla każdego narodu / filozofii, aby wygrać wielkie wojny.

Oprócz wspomnianych przez Lexible zwycięstw (Osgiliath, Amon Hen, The Shire) było też wiele wczesnych zwycięstw sił Saurona przeciwko ludziom z Dale i Krasnoludom z Samotnej Góry.

IIRC, większość terytorium została zajęta, poza samą Samotną Górą, a król Ereboru został zabity.

Kolejną rzeczą, o której należy pamiętać, jest to, że Sauron nie wykonał jeszcze swojego ostatniego ruchu. Dobrzy ludzie ścigają się z czasem - aby zniszczyć Jedyny Pierścień, zanim jego pan zniszczy ich wszystkich.

Większość ludzi rozumiała, że ​​Sauron jest potęgą, której należy się obawiać, ale tylko garstka Mędrców naprawdę zrozumiała, czego oni byli przeciwko. A dwójką z prawdopodobnie najlepszym pomysłem (ponieważ pokazano im to przez palantir) byli Saruman i Denethor - i obaj dali sobie spokój z walką.

Sauron wciąż szukał Pierścienia, bojąc się, że ktoś inny może nim władać. Historia toczy się więc podczas początkowych ruchów gry, w których Sauron wyczuwa swoich przeciwników. Ledwo przeżywają te sondy.

Kiedy docierają do Czarnych Wrót, widzą, co Sauron powstrzymuje - i tylko zniszczenie Pierścienia zapobiega całkowitemu zniszczeniu siły Zachodu.

Wydaje mi się, że każda bitwa pokazana w LOTR, w której uczestniczył jeden lub więcej hobbitów z punktu widzenia, była bitwą, którą wolni ludzie MUSI wygrać, albo zostaliby całkowicie pokonani.

Sauron lub Saruman wygrali prawie każdą inną, niewidoczną bitwę w Wojnie o Pierścień, co jest jednym z powodów, dla których sytuacja stała się tak zła, że ​​bohaterowie absolutnie musieli wygrać każdą bitwę, w której brali, lub zostali całkowicie pokonani .

Po obaleniu Saurona jego armie zostały pokonane wszędzie. Ale wcześniej wygrali większość bitew, o których mówi się podczas Wojny o Pierścień.

A przez 2000 lat wcześniej Suaron wygrał wiele bitew i wiele przegrał. A jego siły i sojusznicy wygrywali wiele wojen i przegrywali wiele wojen. Ogólnym efektem było stopniowe osłabianie wrogów Saurona i wzmacnianie jego poddanych i sojuszników, aż do czasu Wojny o Pierścień wydawało się nieuniknione, że Sauron wygra wojnę.

Więc Sauron wygrywał ogólnie dla dwa tysiące lat, więc naturalnie musiał przegrać kilka bitew w Wojnie o Pierścień, aby na jakiś czas opóźnić swoje plany podboju, inaczej Frodo i Sam zniszczyliby Jedyny Pierścień i obalili Saurona tylko po to, by przekonać się, że wszyscy wolni ludy zostały już zabite lub zniewolone.

Jak powiedzieli inni, większość bitew wygranych przez Saurona / Sarumana była poza ekranem.

Oto inne zwycięstwa sił zła, o których nie wspomniano:

• Okupacja Rohanu (która nie powiodła się tylko z powodu pychy Sarumana w ataku na Helms Deep - gdyby wytropił Horradrimów i zniszczył ich jako pierwszy, miałby całkowitą kontrolę nad Rohanem)
• Kopalnie Morii

Mając podbity Rohan i Morię w rękach goblinów, siły zła skutecznie podzieliły i podbiły Śródziemie. Upadek Gondoru byłby tylko kwestią czasu. Shire i inne wolne ziemie również upadłyby łatwo i szybko.

Główną pomyłką złego faceta w Wojnie o Pierścień był atak na Helm's Deep. Saruman powinien był oblężony Helm's Deep jedną trzecią swoich sił. Z resztą powinien wytropić i zniszczyć jeźdźców Rohanu, a następnie ruszyć za Gondor. Dopiero po zwycięstwie w Helmowym Jarze Rohan był w stanie zebrać znaczącą siłę bojową.