We wszechświecie:

Ci, którzy grali w Star Wars Flight Sims (X-Wing, Tie-Fighter), doskonale znają tę koncepcję. Większość myśliwców skręca w lewo / w prawo znacznie wolniej, niż mogą podciągać / opuszczać. W rezultacie najłatwiej było ścigać szybki cel, ustawiając go nad kokpitem za pomocą obrotu z. W ten sposób uzyskujesz maksymalną manewrowość i maksymalną widoczność (ponieważ większość myśliwców miała ograniczoną widoczność poniżej statku ze względu na kształt kokpitu). Praktyka była powszechna, ponieważ skręcanie statku w lewo lub w prawo naturalnie powodowałoby niewielki obrót osi z oraz ze względu na wspomniane wcześniej zwiększenie prędkości podczas podciągania w górę, a nie skręcania w lewo lub w prawo.

Powodem, dla którego szybsze było podnoszenie, jak zostało mi wyjaśnione i zostało to już odnotowane na tej stronie, jest to, że koszt instalacji i używania bardzo mocnych silników sterujących dla każdego pożądanego obrotu jest wysoki. Mając tylko jeden zestaw potężnych silników odrzutowych, myśliwiec nadal miałby maksymalną wymaganą manewrowość, jednocześnie utrzymując koszt i wagę jednostki na niskim poziomie. Jak również wspomniano, wiele z tych myśliwców (i statków kosmicznych) zostało zaprojektowanych do lotów kosmicznych i atmosferycznych. Ponieważ statki nie zostały zaprojektowane z naturalnym ciągiem w górę (większość myśliwców i statków kosmicznych nie ma skrzydeł), wymagały one dużych silników odrzutowych, aby utrzymać wysokość. Wiele frachtowców, takich jak Millennium Falcon, zaprojektowano do pionowego startu i lądowania, co można zobaczyć na Tatooine w odcinku 4. Zmniejszyło to przestrzeń potrzebną do startu i lądowania, wyeliminowało potrzebę kół podczas zwalniania statku oraz usunięto potrzebę oddzielnych miejsc składowania i lądowania (Sokół Millennium ląduje w swojej zatoce). Podobnie jak frachtowce, myśliwce są również zaprojektowane do pionowego startu i lądowania, dzięki czemu mogą lądować w dowolnym miejscu (np. Na bagnach lub w ich schowku na pokładzie lotniczym), a więc nie potrzebowały kół, które zwiększałyby statek (łatwiejszy do trafienia) , cięższy (mniejsza manewrowość) i bardziej problematyczny (jak lądować, jeśli opona pękła lub na pasie startowym są zanieczyszczenia).

Krótko mówiąc, powód, dla którego Sokół Millennium zawsze skręca, jest taki, że skręt można wykonać szybciej, używając (większych) pionowych silników odrzutowych.

Mam dwa powody, które działają nie tylko w świecie Gwiezdnych Wojen, ale także w naszym:

Widoczność.

Podczas prowadzenia dowolnego pojazdu ważne jest, aby kierowca obserwuj linię ruchu, aby upewnić się, że na ścieżce nie ma przeszkód. Ponieważ panel sterowania zajmuje większą część wyświetlacza przedniego, przechylenie wokół zakrętu zapewnia znacznie lepszą widoczność zbliżającej się sprawy. Widać to również w przesadnej bankowości używanej przy wejściu do jaskini na asteroidzie.

Rekompensata za przyspieszenie dapenerów

Należy zauważyć, że chociaż sokół Millennium ma sztuczną grawitację, tylko częściowo tłumi własne przyspieszenie; można to zobaczyć, gdy R2D2 unieruchomił Sokoła Millennium i wskoczył do prędkości światła bez ostrzeżenia.

Kiedy obiekt przyspiesza wokół krzywej, siła przyspieszenia jest skierowana do wewnątrz w kierunku środka. Jeśli jeździsz samochodem i skręcasz, czujesz siłę na zewnątrz zakrętu, oprócz grawitacji . Efekt ten nie zniknąłby całkowicie w kosmosie ze względu na efekty sztucznego tłumienia przyspieszenia.

Optymalnym rozwiązaniem w obu przypadkach jest obrócenie normalnego wektora grawitacji statku w kierunku przyspieszenia, czyli czym jest bankowość.

Lucas, tworząc oryginalną serię Gwiezdnych Wojen, użył nagrań bojowych z walk powietrznych II wojny światowej jako podstawy do wyprowadzenia wszystkich bitew kosmicznych między małymi statkami. Wiedzieli doskonale, że taki ruch jak bankowość nie jest konieczny w bitwie kosmicznej. Ale w czasie, gdy powstawały Gwiezdne Wojny, gatunek science fiction wciąż był w powijakach, jeśli chodzi o ogół społeczeństwa. Myśleli, że większość ludzi, którzy poszli obejrzeć film, pomyślałaby, że dziwnie wyglądało to, że te statki manewrują w sposób, który nie był im znany i wygodny. Z tego samego powodu w Star Trek zawsze widzisz statki poruszające się w tej samej „płaszczyźnie” względem siebie na ujęciach z efektami specjalnymi, mimo że w przestrzeni nie ma ani góry, ani dołu.

Były też pod ogromną presją, aby wykonać ujęcia z efektami, więc w wielu przypadkach po prostu zrobili nagranie z walki z II wojny światowej i przetłumaczyli te dokładne ujęcia bezpośrednio. Było kilka dodatków zawartych w wydaniu specjalnym VHS i wydaniach DVD oryginalnej trylogii, które weszły w to dogłębnie, nawet pokazując obok siebie porównania nagrań z II wojny światowej i nagrań z Gwiezdnych Wojen razem, i można było zobaczyć, gdzie dokładnie jest druga wojna światowa. shot został powtórzony w ujęciu Star Wars.

To prosta kwestia wiarygodności. W filmach Sci Fi dzieje się wiele rzeczy, które dzieją się tylko tak, jak to się dzieje, aby widzowie zrozumieli i rozpoznali, co się dzieje. Przeciętny widz oczekuje, że latający pojazd przechyli się i skręci, więc latające pojazdy spełniają to oczekiwanie, nawet bez żadnego naukowego lub technicznego powodu ku temu. Podobnie, eksplozje w próżni są ciche, ale zastanów się, ile słyszałeś eksplozji, które teoretycznie miały miejsce w próżni kosmicznej.

Pędniki kierunkowe nie musiałyby znajdować się z tyłu statku, ale tak naprawdę to nie ma znaczenia. Biorąc pod uwagę, że Falcon może latać w atmosferze, można sobie wyobrazić, że silniki odrzutowe osi Y są dość potężne, aby kontrolować wznoszenia i zjazdy, co dałoby mu mniejszy promień skrętu na tej osi. Dodaj do tego fakt, że główne silniki z tyłu prawdopodobnie mają bardzo małą zdolność ciągu bocznego, zamiast tego skupiają prawie całą moc wyjściową w linii prostej z tyłu statku, aby mógł jechać szybciej (może sprawić, że Kessel wbiega pod Pamiętam o 12 parsekach).

Połączenie tych czynników umożliwiłoby najszybsze wykonywanie zakrętów z dużą prędkością, tocząc statek po osi Z (wokół osi wzdłużnej statku), a następnie kierując dziób. " w górę lub w dół w kierunku, w którym chcesz iść. Z punktu widzenia zewnętrznej kamery przyklejonej do pierwotnej orientacji wydaje się, że statek przechyla się w przestrzeni.

In-universe:

• Chociaż zasady manewrowania w kosmosie są inne niż w atmosferze, logiczne byłoby zaprojektowanie systemów sterowania dla lotów kosmicznych (a zwłaszcza walki kosmicznej) który odzwierciedlałby system sterowania statkiem atmosferycznym, na którym piloci mieliby pierwsze doświadczenie w locie (ponieważ statek atmosferyczny byłby bardziej wyrozumiały dla awarii niż statek kosmiczny).

• Wiele statków, w tym Millenium Falcon, jest zaprojektowanych zarówno do manewrów atmosferycznych, jak i kosmicznych. Ponownie, sensowne jest, aby elementy sterujące dla obu systemów manewrowych (które byłyby zupełnie inne) działały tak samo.

• Reakcyjne systemy sterowania (silniki odrzutowe), które miały takie same rozmiar / moc pędnika wszędzie w naturalny sposób skutkowałyby różnymi prędkościami obrotów osi X / Y / Z, w zależności od kształtu statku. W szczególności szybkość ruchu jest połączeniem rozkładu masy wzdłuż każdej z osi i długości każdej osi, co pozwala silnikom strumieniowym na uzyskanie mechanicznej przewagi momentu obrotowego. Falcon prawdopodobnie biłby szybciej niż cokolwiek innego, ponieważ jest to najdłuższy wymiar, a zatem silniki odrzutowe mogą być umieszczone dla maksymalnej przewagi. Kolejne najlepsze byłoby prawdopodobnie kołysanie, ponieważ moment bezwładności byłby podobny, podczas gdy szerokość statku jest następną pod względem długości. Najgorsze byłoby zapewne odchylenie, ponieważ pomimo możliwości użycia sterów strumieniowych umieszczonych na krańcach obu długich osi, wokół tej osi statek ma największy moment bezwładności. Ktoś pilotujący ten statek wykorzystałby zatem silniki manewrowe na swoją największą korzyść, przetaczając się, aby umieścić nad nimi miejsce docelowe, a następnie podciągając się.

• RCS, które miały RÓŻNE moce sterów strumieniowych dla każdej osi, prawdopodobnie skupiałyby się na osiach, którymi pilot był najczęściej używany do manewrowania, jednocześnie kompensując osie, w których statek miał skrajną wadę ze względu na kształt. Wracając do pierwszych dwóch punktów, pilot, który uczył się na Skyhopperze lub innym statku atmosferycznym, prawdopodobnie skupiłby się na pochyleniu i przechyleniu.

Poza wszechświatem:

Oryginalna bitwa Star Wars Death Star była w dużym stopniu wzorowana na ataku w świecie rzeczywistym, „Raid Dambusters '”, który wymagał wolno latających, mniej zwrotnych lekkich bombowców do pokonania doliny prowadzącej do tamy, w którym to momencie celowałby w podstawę tamy lub inne strukturalne słabe punkty. Miało to miejsce, gdy próbowano poradzić sobie ze znacznie bardziej zwinnymi myśliwcami wchodzącymi za bombowce i żując je. W związku z tym projekty statków we wszechświecie Gwiezdnych Wojen i sposób, w jaki latały, były wzorowane na rzeczywistych samolotach sterowanych aerodynamicznie, ponieważ dramat prawdziwego nalotu zostałby utracony, gdyby X-wing mógł ciąć jego silniki i obracają się o 180 *, by strzelać do tyłu w myśliwce TIE, jednocześnie poruszając się w tym samym kierunku, w którym wskazywano wcześniej.

Ponadto, jako widzowie, jesteśmy przyzwyczajeni do postrzegania statków zidentyfikowanych jako „myśliwce „manewrowanie głównie poprzez kołysanie i kołysanie. Musisz dać widzom to, czego oczekują, chyba że twoim celem jest konkretnie danie im czegoś, czego nie oczekują (jak w bardziej rzeczywistych możliwościach manewrowych, powiedzmy, Babylon 5 Starfury; jest kilka scen, w których intencja scenarzyści / reżyser mają zaskoczyć widza tym, jak statek może manewrować, odzwierciedlając zaskoczenie pilota, który właśnie widział Starfury przechodzącego z ich pola widzenia do tyłu, ustawiając strzał).

TV Tropes ma świetny opis prawdziwego powodu, którym jest zasadniczo licencja artystyczna.

Przecież wszystkie prawdziwe bitwy w kosmosie wyglądałyby jak statki, które wyglądają jak nieruchoma broń strzelająca z śruby, które są zbyt szybkie, aby je zarejestrować, powoli się uszkadzają. Myśliwiec, który przeciął ślad jonów innego myśliwca, prawdopodobnie doświadczyłby uderzeń, które rywalizowałyby z małymi eksplozjami jądrowymi (ponieważ w zasadzie byłyby tym), które rozerwałyby go na strzępy.

We Wszechświecie (IMO wymyślone jako refleksja do powieści):

Każdy statek ma tłumiki bezwładnościowe, stabilizatory i jeden lub więcej AstroCompass.

Astrocompass zapewnia statkowi komputer / astromech z telemetrią. Na każdym statku są ustawienia, aby utrzymać trajektorię na samolocie wyznaczonym przez pilota. W UE jest kilka miejsc, w których piloci X-wingów rozmawiają o poprawkach w swoim samolocie lub gdzie samolot był wyłączony, powodując błędne obliczenia ... itd.

Stabilizatory to jedna z rzeczy, które robią. pomóc w utrzymaniu samolotu. Większość statków ma silniki sterujące, które zmieniają kierunek statków. Ale ten sam bezwładnościowy amortyzator, który utrzymuje szalone siły g, które ciągną piloci statków, przed ich zmiażdżeniem, zapobiega również utrzymywaniu przez bezwładność prędkości i obrotów od ciągu. Siły te wywołują efekt odchylenia.

Myśliwce mają również eteryczne stery, które pozwalają im manewrować podobnie jak w atmosferze.

Zgadzam się z xantec, że silniki odrzutowe osi Y mogą być mocniejsze i chciałbym dodać, że może to częściowo wynikać z tego, że sztucznej kontroli grawitacji łatwiej jest utrzymać stałe g w (mniej więcej) 1 kierunku i dowolne że osoba agenta nie byłaby w stanie zrekompensować lub jakiekolwiek opóźnienie w kompensacji byłoby bardziej naturalne i byłoby łatwiejsze do skompensowania podczas siedzenia lub stania. W przeciwnym razie za każdym razem zostaliby wrzuceni do ściany.

Uważam, że @Trisped ma najlepszą odpowiedź w odniesieniu do wyjaśnienia we wszechświecie.

Jednakże jedną przeoczoną dodatkową możliwością jest maksymalna siła przeciążenia, jaką może znieść fizjologia człowieka / obcego. Kierunek ma znaczenie, jeśli chodzi o doświadczanie dużych obciążeń. Niestety nie mogłem znaleźć nic o wpływie przyspieszenia poprzecznego (lewy-prawy) na organizm człowieka. Większość badań wydaje się być pionowa (wyrównana z osią kręgosłupa) lub pozioma (przód-tył).

Mimo to powód może być tak prosty, jak konstrukcja siedziska. Pochylając się, statek kosmiczny będzie wywierał na pilotów przyspieszenie w kierunku pionowym, a nie w kierunku poprzecznym. Czy byłeś kiedyś w zatłoczonym samochodzie, który gwałtownie skręca z dużą prędkością? Wszyscy na tylnym siedzeniu kończą się ściśnięciami o osobę na zewnątrz. Teraz wyobraź sobie, że gdyby pochylenie było proporcjonalne do stosunku przyspieszenia do grawitacji, każdy zostałby ładnie wepchnięty na swoje miejsce zamiast opierania się na osobie obok. Jeśli statek kosmiczny ma przechylać się w zakręty, siedzenia nie muszą być zaprojektowane tak, aby piloci i pasażerowie mogli wytrzymać duże obciążenia ze WSZYSTKICH kierunków - tylko dwa. Normalne konstrukcje siedzeń zapewniają już stabilność w dwóch kierunkach: pionowym (dół siedzenia) i poziomym (oparcie siedzenia). Idąc tą ścieżką projektową, wyeliminowana zostaje potrzeba opracowania złożonego (i prawdopodobnie ograniczającego ruch) systemu ograniczającego, aby umożliwić pilotom wytrzymanie przyspieszenia poprzecznego.

Z drugiej strony, jeśli przyjmiemy, że sztuczna grawitacja statku może w magiczny sposób skompensować te wszystkie bezwładnościowe obciążenia pilotów, to nic z tego nie ma znaczenia. Jednak AG nie ma sposobu, aby to zrekompensować bez przeciwstawienia się prawom fizyki (przynajmniej zgodnie z naszym prymitywnym ludzkim rozumieniem fizyki). AG działająca w stanie ustalonym może być prawdopodobna - mogę to kupić we wszechświecie, który ma belki ciągnikowe. Jednak aby pasażerowie mogli pozostać w tej samej względnej pozycji na statku, muszą również podlegać całemu przyspieszeniu, jakiego doświadcza statek.

Han Solo i Lando prawdopodobnie wykonują długie przebiegi na autopilocie, większość czasu spędzają na pilotowaniu, prawdopodobnie startując i lądując, co wiąże się z przemieszczaniem się w atmosferze. Pod wpływem stresu piloci powracają do swojego szkolenia i doświadczenia, z których większość prawdopodobnie odbywa się w atmosferze, i latają w kosmosie w taki sam sposób, jak na planecie, naturalnie kierując Sokoła w zakręt na pochyłości, co jest praktykowane w atmosferze.

+1 za „Wygląda fajnie na ekranie” i +1 za „Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że samoloty przechodzą w kolejkę”. Ale nawet jeśli dzieje się tak dlatego, że silniejsze silniki manewrowe są skierowane w górę, to nadal jest to nonsens.

Rzeczywistość obracania się w przestrzeni najlepiej ilustruje stara gra wideo „Asteroids”, w której silniki manewrowe obracają się tylko statek wokół jego środka, pozostawiając go skierowanego w inną stronę, ale wciąż poruszającego się w pierwotnym kierunku ze względu na pierwsze prawo Newtona. Odpalenie głównych silników nie powoduje natychmiastowego ruchu statku we wskazanym kierunku, ponieważ pierwotna prędkość nie odchodzi. Zamiast tego statek płynie w kierunku, który jest kompromisem między tym, gdzie płynął wcześniej, a tym, gdzie wskazuje teraz. Im dłużej pracują silniki główne, tym kierunek ruchu zbliża się do kierunku, w którym wskazuje.

Więc jeśli poruszam się na zachód i skręcam statek na północ, to odpalam główne silniki, ja zacznę zmieniać kierunek na zachód-północny-zachód, potem trochę później będę się poruszał na północny-zachód, a później jeszcze dalej na północny-północny-zachód. Nigdy nie pójdę całkowicie na północ, chyba że skręcę trochę na wschód i nie użyję swoich głównych silników, aby wyeliminować dryf na zachód.

Więc większość walk kosmicznych odbywałaby się bokiem, jak samochody rajdowe na błotnistym torze .

Jeśli chcesz obrócić swój statek po półokręgu, musisz trzymać jego dziób skierowany w środek koła. Jeśli ścigasz inny statek wokół półkola i próbujesz do niego strzelać, posiadanie pistoletów na nos skierowanych w środek koła nie ma sensu! Tak więc działa X-winga i myśliwców Tie rzadko celowały w swoje cele. Tylko statki z ruchomymi działami (takie jak Millenium Falcon) miałyby duże szanse na trafienie.

Więc Millenium Falcon odwraca się, aby walki powietrzne wyglądały jak walki powietrzne, do których jesteśmy przyzwyczajeni.

Mam bardzo wiarygodne wytłumaczenie tego bez uciekania się do „dobrze wygląda w kinie, gdy statki kosmiczne toczą się i przechylają” lub umieszczania wyimaginowanych silników napędowych osi Y z antygrawitacją, których w żaden sposób nie widać w filmach.

Możesz fizycznie zobaczyć, o czym mówię, patrząc na sam wydech Falcon .

Jeśli przyjrzysz się uważnie górnej i dolnej części ogromnego steru strumieniowego, zobaczysz szereg odłączonych płyt. Są to płytki wektorowania ciągu, podobne do tych na F-22 raptor! Te talerze kierują pchnięcie Sokoła Millenium w górę lub w dół! Jeśli wszystkie płyty są skierowane w górę, sokół będzie się wspinał. Jeśli połowa talerzy jest skierowana w górę, a druga połowa w dół, sokół się potoczy! Ze względu na to, że po bokach wydechu nie ma płytek wektorowania ciągu, sokół może TYLKO toczyć się lub przechylać. Wektoryzacja ciągu działa również w kosmosie!

Chociaż pozostaje tajemnicą, jak inne statki we wszechświecie Gwiezdnych Wojen odchylają się i przechylają, Sokół Millenium jest jedynym, w którym fizyczna struktura wydech faktycznie wyjaśnia, jak leci! To najbardziej eleganckie wyjaśnienie imo!

Aby obejść statek, który nie ma znanej siły odśrodkowej tworzącej grawitację, jest to maszyna lub urządzenie powodujące sztuczną grawitację, a zatem wszystko na statku zachowuje się tak, jakby znajdowało się na planecie. Również jeśli podróżujesz w stanie parabolicznym, który może odnosić się do ruchu planety i zostanie złapany przez grawitacyjne przyciąganie planety, jak również statku o sztucznej grawitacji, wówczas istniałyby dwa oddzielnie grawitacyjne szacunki działające na osoby na pokładzie statek. Z tego powodu należałoby uczciwie powiedzieć, że kołysanie, przechylanie, pochylenie, zbaczanie z konieczności oddzielenia punktów grawitacyjnych może sprawić, że siły G będą wydawać się jeszcze bardziej nieregularne. Gwiazda Śmierci) promuje grawitację. Im większa masa, tym więcej rzeczy mają grawitację; nawet Wielkie Piramidy mają siłę grawitacji. Grawitacja niezwiązana z teorią ma bezpośredni wpływ na bieg czasu, który nie staje się już liniowy lub w jednym kierunku.

Dodanie oddzielnej odpowiedzi było moim zdaniem konieczne, ponieważ widok dwuwymiarowy jest nieistotny. Nie ma tylko osi X i Y, jest też Z, co daje trzeci wymiar i musiałbym zbadać, ale urządzenie nawigacyjne lub nawigacyjne musi zatrzymać cały ruch w przestrzeni przed skokiem do prędkości światła, aby statek płynął dalej jedną linię i nie dryfuje z odchyleniem, przechyleniem lub pochyleniem. Wydaje się również, że ze względu na nadprzestrzeń główne silniki odrzutowe muszą być skierowane bezpośrednio na szóstkę zgodnie z zegarem, aby nadprzestrzeń mogła zostać osiągnięta. W końcu, jak powiedział Han Solo, miałbyś naprawdę zły dzień, gdyby system nawigacyjny nie obliczył bezpiecznej trajektorii i lecisz w gwiazdę lub supernową. Dziękuję za uwagę.