Pochodzenie tropu mrocznych elfów / jasnych elfów można prześledzić aż do XIII wieku , kiedy to Dökkálfar (mroczne elfy) i Ljósálfar (jasne elfy) są wymienione w Prozie (lub Young ) Eddzie Snorri Sturluson. Tutaj Ljósálfar są opisywane jako „jaśniejsze niż słońce, na które można spojrzeć”, podczas gdy Dökkálfar są „czarniejsze niż smoła”. Nie jest jasne, czy rozróżnienie między tymi dwoma typami elfów wywodzi się od Snorriego (i dlatego można je uznać za fantazję), czy też po prostu opowiadał wcześniejszą mitologiczną koncepcję. Snorri wspomina również o svartálfar („czarne elfy”), ale uważa się, że odnosi się to do podziemnych krasnoludów.

We współczesnej fantazji trop sięga co najmniej do 1980 , z powieścią Elizabeth Boyer The Sword and the Satchel , pierwszą w jej książce World of the Alfar serial, który przedstawia konflikty między jasnymi i mrocznymi elfami.

Mroczne elfy pojawiają się również w książkach Raymonda Feista o Riftwar (od 1982 roku), zwłaszcza w A Darkness at Sethanon (1986), ale nie mają ciemnej skóry, tylko ciemne włosy. Mroczne elfy występują również w trylogii Elizabeth Moon The Deed of Paksenarrion (1988-1990).

Można argumentować, że mroczne elfy pojawiły się wcześniej w Advanced Dungeons and Dragons , chociaż 1977 Monster Manual stwierdza, że ​​„Czarne Elfy” lub drow to tylko legenda. Jednak drow z późniejszych książek D&D bardzo mocno ukształtował współczesną wersję mrocznych elfów, zwłaszcza dzięki popularnemu bohaterowi Drizzt Do'Urden. Dlatego prawdopodobnie można uczciwie powiedzieć, że współczesne mroczne elfy są głównie produktem D&D.

Pierwszym przykładem "mrocznych elfów" jako odrębnej ciemnoskórej, podziemnej, złej rasy elfów może być ich pojawienie się w Advanced Dungeons & Dragons. Wcześniej „mroczny elf” był głównie używany jako synonim złych stworzeń charakterystycznych dla folkloru nordyckiego / germańskiego; nie było szczególnego rozróżnienia między Döckálfar (dosłownie „mrocznymi elfami”) a złym Dvergarem (krasnoludami).

Mroczne elfy AD&D (lub „drow” - te dwa terminy były całkowicie synonimami w pierwszych modułach AD&D, w których się pojawiały) zostały pierwotnie wspomniane przez Gary'ego Gygaxa w Monster Manual (pierwszy opublikowany Advanced Dungeons & Dragons) w 1977 roku. Jednak były one wymieniane tylko jako jedna z pomniejszych ras elfów (o której niewiele wiadomo) i nie podano dla nich pełnych statystyk. Pełny opis mrocznych elfów jako antagonistów musiał czekać do modułu G3 Sala Króla Ognistych Olbrzymów w 1978 roku. Ich kultura została dodatkowo rozwinięta w kolejnych Moduły serii D, których kulminacją jest Vault of the Drow (1978), przedstawiający ich podziemną ojczyznę, z zwaśnionymi klanami kupieckimi, szlacheckimi domami i zakonami.

Obrazy drowa z tych wczesnych źródeł można znaleźć na tej stronie.

Niektóre z charakterystyczne cechy mrocznych elfów, o których mowa w pytaniu - zdecydowanie bliskie związki klanowe i prawdopodobnie bardzo blade włosy - są oryginalne dla drowa Gygaxa. Wiele późniejszych przykładów mrocznych elfów było inspirowanych wersjami AD&D w mniejszym lub większym stopniu. Na przykład rasa elfów Moredhel w sadze Riftwar Feista była wyraźnie inspirowana drowami z gry.

Jak donoszą niektórzy użytkownicy w komentarzach do tego pytania, nawet jeśli w Legendarium Tolkiena nie ma całej rasy typowych "Mrocznych Elfów" fantasy, istnieją pojedyncze postacie o określonych cechach i niektóre miejsca, które mogły posłużyć jako inspiracja dla późniejszego archetypu, spopularyzowanego na przykład przez Drow z AD&D.

• Eöl : Był elfem Sindar żyjącym w Beleriandzie w Pierwszej Erze; pomimo tego, że jego wygląd nie różnił się zbytnio od typowego elfa Sindara (miał jasną karnację i jak większość jego krewnych miała ciemne włosy), nadano mu przydomek The Dark Elf ; zazwyczaj nosił ciemną zbroję i miał cechy osobowości, które można było uznać za nieco „złe” (był podstępny, okrutny i mściwy) i podobno kochał noc i zmierzch; gardził „wysokimi elfami” Noldorów, a po stworzeniu Pasu Meliany stał się izolacjonistą i zamieszkał samotnie na ciemnych obrzeżach lasu Doriathu.

• Thranduil : był elfem Sindar i królem elfów z Mrocznej Puszczy w czasach Hobbita i Władcy The Rings , mieszkający w jego podziemnych salach; ogólnie można go było uznać za „dobrą” postać (odgrywał aktywną rolę w wielu wojnach i konfrontacjach przeciwko Sauronowi i jego agentom i podobno utrzymywał serdeczne stosunki z krasnoludami i ludźmi mieszkającymi w pobliżu Mrocznej Puszczy); ale na podstawie przesłanek historycznej wrogości między elfami i krasnoludami oraz faktu, że Hobbit został napisany z punktu widzenia skoncentrowanego na Kompanii Thorina, w tej powieści został przedstawiony jako antagonista o negatywnych cechach: był raczej dumny, arogancki i niezbyt zachęcający, a jego postawa wobec krasnoludów była otwarcie wroga; opisywano go również jako raczej izolacjonistę i nie chcącego pozwolić światu zewnętrznemu zbytnio wtrącać się w jego Królestwo.

• Sam Thranduil's Realm , razem z Menegroth Thingola i Nargothrond oba znajdowały się w Beleriandzie w Pierwszej Erze, były podziemnymi twierdzami wykopanymi pod górami lub wzgórzami i biorąc pod uwagę ich rozmiar, były pod każdym względem podziemne miasta.

Rasa Drowów AD&D czerpie również w dużym stopniu z serii Elric of Melniboné Michaela Moorcocka. Elric, wraz z niektórymi innymi postaciami z mitów Melnibonea, pojawili się w oryginalnym wydaniu podręcznika Bóstw & Półbogów.

Można by argumentować, że Orkowie Tolkiena byli pierwszymi Mrocznymi Elfami, biorąc pod uwagę, że kiedyś byli elfami, a wszystkie inne cechy mają zastosowanie (z wyjątkiem być może klanów).