To tylko kolejny przykład pomyłki Petera Jacksona. W książce opuszczenie Edoras to pomysł Gandalfa:

„Teraz rzeczywiście jest nadzieja na zwycięstwo!” - powiedział Éomer.

„Mam nadzieję, tak” - powiedział Gandalf. „Ale Isengard jest silny. A inne niebezpieczeństwa zbliżają się coraz bardziej. Nie zwlekaj, Théoden, kiedy nas nie będzie. Prowadź szybko swój lud do Warowni Dunharrow na wzgórzach! ”

„ Nie, Gandalf! ”Powiedział król. „Nie znasz własnych umiejętności uzdrawiania. Tak nie będzie. Ja sam pójdę na wojnę, jeśli to konieczne, upadnę na czele bitwy. Tak więc będę spać lepiej. ''

(Księga III, rozdział 6: Król Złotej Sali)

A później, zmiana planu udania się do Helm's Deep jest także jego pomysł:

„Jedź, Théoden!” - powiedział. „Ride to Helm’s Deep! Nie idź do przedostań Isen i nie zatrzymuj się na równinie! Muszę cię na chwilę zostawić. Shadowfax musi mnie teraz ponieść w szybkim zadaniu. ”Zwracając się do Aragorna i Éomera oraz ludzi z dworu królewskiego, zawołał:„ Strzeż Pana Znaku, aż wrócę. Czekaj na mnie w Helm’s Gate! Żegnaj! ”

(Księga III, Rozdział 7: Helm's Deep)

Ani Gandalf, ani Theoden nie chcieli walczyć pod Edoras, ani w książkach, ani w filmach. Jest to oczywiście nie do obrony. Ewakuacja Edoras do Helm's Deep w odpowiedzi na inwazję niewalczących jest zakończona, ponieważ to jedyne schronienie.

To, czego naprawdę chciał Gandalf, to wezwanie Rohana przez Theodena do mobilizacji wszystkich swoje siły, aby w końcu mogli udać się do Minas Tirith przeciwko Sauronowi. Theoden nie był tym zainteresowany i umieścił swoich strażników i siebie w Helmowym Jarze, zamiast wzywać swoich podwładnych po posiłki. Kiedy armia Sarumana okazała się tak ogromna, że ​​upadek Hornburga był prawdopodobny, Theoden zdał sobie sprawę ze swojego błędu.

Na szczęście Gandalf wyszedł sam i bez upoważnienia króla wezwał posiłki. W książkach byli prowadzeni przez Erkenbranda, w filmie Eomer. Odpędzili orki i uratowali bitwę, która zmieniła się w ruch, który wygrał wojnę, gdy Huornowie niespodziewanie przybyli z tyłu i zniszczyli kontyngent Orków i Uruk-Hai.

To usunęło zagrożenie ze strony Sarumana , ale teraz czas uciekał, ponieważ Sauron był w ruchu, a Rohan nadal nie zebrał razem ich armii. Zajęło to kilka dni i Gandalf musiał jechać naprzód, aby wzmocnić opór Minas Tirith. I (w książkach) opóźnienie było prawie śmiertelne, ponieważ Rohan został zablokowany w mieście i tylko interwencja Ghan-buri-Ghan pozwoliła im ominąć blokadę drogową. Nawet w filmach widać, że było to bardzo blisko, bo miasto prawie upadło. O ile lepiej byłoby, gdyby Jeźdźcy czekali, by zaatakować armie Saurona przekraczające rzekę?

Gdyby Theoden zwołał zbiórkę, cała lub część sił Rohanu mogłaby być dostępna na Bitwa pod Hornburgiem czy bitwa w Minas Tirith, więc nie były to tak bliskie rozgrywki. Wydarzenia i autor spiskowali inaczej.

Książki i filmy nieco się różnią. Ta odpowiedź opiera się na moim zrozumieniu średniowiecznej strategii wojskowej i tego, co widać w filmie.

Helm's Deep to świetna forteca do obrony przed atakiem, ale w przypadku oblężenia jest w rzeczywistości dość kiepska.

Oblężająca armia może z łatwością zablokować wszystkie ścieżki prowadzące do zamku, uniemożliwiając oblężonym wniesienie nowych zapasów lub próbę ucieczki, gdy zabraknie im zapasów.

Ponadto w jaskiniach jest stosunkowo mało miejsca, choroby mogą stać się poważnym problemem.

Saruman był zbyt niecierpliwy, mógł prawie czekać na śmierć wroga. Oczywiście nadal miałby do czynienia z armią, którą przynosi Gandalf, ale powinno być możliwe przeniesienie tego spotkania gdzie indziej, a tym samym uniknięcie walki z dwoma armiami wroga w tym samym czasie.

Wszystko to powiedziawszy, to nie wydaje się, żeby Théoden miał jakąś świetną alternatywę.

Można to zrozumieć inaczej niż nieporozumienie w taktyce wojskowej dokonane przez Gandalfa lub Petera Jacksona zmieniające książkę.

Zawsze myślałem, że Gandalf chciał powiedzieć: Grima Wormtongue nie powinien był pozwolić, by odwrócił Rohana z jego warty, więc w normalnych okolicznościach Eomer i jego jeźdźcy powinni być tam, by walczyć z wojskami Isengardu w prawdziwej bitwie, a nie oblężeniu, co jest jakby ostatnią nadzieją.

Głęboka scena u steru nie była najlepszą godziną Petera Jacksona jako tłumacza tolkiena (moim największym problemem jest to, że w książce nie było towarzystwa elfów walczących tam, a huorns zostały całkowicie pominięte - to one kto faktycznie zdecydował o bitwie).

jeśli chodzi o stanie i walkę, cirdan dał Naryi, Pierścień Ognia, aby gandalfował po jego przybyciu, w nadziei, że rozpali ogień w męskim duchu