Tak. Quidditch jest z natury wadliwy. To narusza kilka ważnych punktów teorii gier.

• Nie wszyscy gracze są podobni pod względem ważności. Masz sześciu graczy i jeden dodatkowy dodatek, który nie wchodzi w interakcje, ale odgrywa kluczową rolę.
• Działania jednego gracza mogą dramatycznie przyćmić wszystkich innych. Ponownie, Poszukiwacz jest specjalnym, specjalnym płatkiem śniegu. Lecą prostym schematem nad grą, wkraczają i zdecydowanie zmieniają rzeczy.
• Czas trwania gry jest trudny do przewidzenia lub niemożliwy do przewidzenia. Gry mogą rozciągać się na kilka dni lub kończyć w ciągu kilku sekund. Utrudnia to oszacowanie wartości siedzenia. Czy ktoś poczuje się oszukany, jeśli zapłaci 15 galeonów za miejsce w loży, a mecz zakończy się w ciągu dwudziestu minut? Czy odniesiesz zysk, jeśli sprzedasz miejsca po 8 sierpach i są one zajęte przez półtora dnia? Ilu widzów będzie chciało podróżować do Twojej gry (aczkolwiek szybko, przez teleportację) i potencjalnie będzie musiało wybrać między obejrzeniem pełnej gry a brakiem pracy na następny dzień (lub na kilka następnych dni?)
• W grze nie ma zaplanowanych przerw. Nawet jeśli nie wykonują dużego wysiłku fizycznego, aby się poruszać (latanie na miotłach), uprawianie jakiegokolwiek sportu może Cię zmęczyć. Widzowie potrzebują czasu, aby trafić do łazienek i sprzedawców żywności, gracze potrzebują czasu, aby się przegrupować, odpocząć i zaplanować zmiany w strategii.

Harry Potter w racjonalistycznym fanficu o nazwie Harry Potter i Metody racjonalności omawiają błędy Quidditcha i wymyślają stosunkowo proste rozwiązanie: wyeliminuj znicza i włącz zegar. Gdyby coś takiego zostało zrobione, quidditch wyglądałby jak koszykówka skrzyżowana z rugby i byłby zasadniczo normalnym sportem.

Chociaż prawdą jest, że quidditch wydaje się być wadliwy, to może być niewłaściwe pytanie. Prawdziwe pytanie brzmi: czy nierozsądna struktura gry powoduje, że jest to błąd w świecie książek? Nie sądzę: w końcu świat czarodziejów ma wiele aspektów, które są satyryczne lub, szczerze mówiąc, farsowe; to miejsce pospolitej fantazji, ogólnego kaprysu i częstej nielogiczności. W rzeczywistości trudniej jest wymienić jakiś codzienny aspekt, który wydaje się rozsądny, niż odwrotnie. Tak więc, jako decyzja budująca świat, quidditch pasuje do: to satyra na popularne, prawdziwe sporty, które czarodzieje bezsprzecznie przyjmują ze względu na jego magiczną naturę.

(Nie oznacza to, że nie ma poważne tematy w tym świecie; oczywiście, jak się okazuje w miarę rozwoju serii, istnieją. Ale powierzchowne aspekty są głupie, a ten sport jest bardzo powierzchowny.)

Tak. Ten sport jest z natury wadliwy i celowo.

W odręcznych notatkach, które dodała do kopii aukcyjnej Harry'ego Pottera i Kamienia Filozoficznego, Rowling przyznaje, że jej celem było stworzenie sportu, który pasowałby do charakteru społeczeństwa czarodziejów, nawet kosztem jego logicznego sensu.

„Quidditch - został wynaleziony w małym hotelu w Manchesterze po kłótni z moim ówczesnym chłopakiem.

„ Zastanawiałem się nad tym, co łączy społeczeństwo, gromadzą się i podkreślają jego szczególny charakter i wiedziałem, że potrzebuję sportu.

„Z mojego doświadczenia wynika, że ​​denerwuje mężczyzn (dlaczego znicz jest taki cenny itp.), całkiem satysfakcjonujące, biorąc pod uwagę mój stan umysłu, kiedy to wymyśliłem. ”

Jak pokazują w Harry Potter i Czara Ognia , podczas „Pucharu Świata w Quidditchu” Victor Krum złapał znicza, ale jego drużyna wciąż przegrała. W książce dużo mówią o tym, jak niektóre mecze quidditcha mogą trwać godzinami, a wtedy wynik stale rośnie. Jeśli twoja drużyna przegrywa, twój poszukiwacz nadal musi uważać na znicz, aby przynajmniej powstrzymać szukającego przeciwnika przed złapaniem znicza. I tak jak w Czara Ognia Krum wiedział, że jego drużyna nigdy nie nadrobi zaległości, więc zakończył mecz na swoich warunkach. Inną rzeczą do przemyślenia jest to, że tak, w Hogwarcie zdobycie znicza zazwyczaj wygrywa grę dla tej drużyny, czyli zespołu graczy w wieku licealnym, a nie jak to działa na poziomie zawodowym. Ponownie, znicz może pojawić się po 2 minutach lub po kilku dniach, jak sądzę Oliver Wood powiedział Harry'emu w pierwszej książce.

Według J.K. Rowling, Quidditch „nie jest nielogiczny” i „ma sens”.

P: Czy mogę zapytać o quidditch?

JK Rowling : Chyba nie dałam jeszcze wszystkiego na Quidditcha. Mężczyźni zawsze pytają mnie o quidditcha, ponieważ jest ich liczba, a ja kocham geeków, więc nie mówię tego w pejoratywny sposób, ale liczba geeków, którzy przyszli do mnie, aby pokłócić się ze mną o quidditchu - byłbym dużo bogatszy, gdybym miał funta na każdego.

Po prostu myślą, że to nielogiczne. Ale to nie jest nielogiczne i miałem przemówienie Dumbledore'a w pierwszej książce, w której nigdy nie udało się wyjaśnić, dlaczego quidditch nie jest nielogiczny, więc w pewnym momencie ¹ powiem, że na stronie. Dziękuję za przypomnienie.
_{J.K. Konferencja prasowa Rowling - Pottermore - czerwiec 2011 r.}

^{1. J.K. Rowling nigdy nie umieściła tego na Pottermore.}

P. System punktacji Quidditcha nie ma sensu.

J.K. Rowling : To ma sens. Ściganie nieuchwytnej szczęśliwej przerwy to urok, ale praca zespołowa i wytrwałość mogą wygrać dzień. Każdy jest podatny na ciosy losu i przeszkadzających ludziom, a sukces oznacza wzniesienie się ponad nich. Quidditch to ludzka kondycja. Nie ma za co.
_{J.K. Rowling - Twitter - październik 2018 r.}

Quidditch to znacznie więcej niż w jednej grze. W grę wchodzi wiele strategii, a wszyscy gracze odgrywają w niej istotną rolę. Drużyna może złapać znicza i przegrać grę jeszcze w pucharze, jeśli jej punkty w sezonie są wyższe niż przeciwnicy. Nawet w pierwszym meczu sezonu poszukiwacz chciałby jak najszybciej złapać znicza, aby druga drużyna nie mogła zdobyć punktów, które będą miały znaczenie w dalszej części sezonu.

Mam wrażenie, że nie jest tak źle, jak się wydaje na pierwszy rzut oka.

Po pierwsze, pomysł, że jeden kluczowy gracz może potencjalnie zdominować grę, nie jest fatalną wadą, na przykład w kolarstwie i sportach motorowych, odpowiednio, główny jeździec lub kierowca odgrywają specjalną rolę, mimo że nadal są bardzo wiele sportów zespołowych. Nawet w zespołowych sportach terenowych często pojawia się „gwiazdor” ... jak zauważono w komentarzach, może to być rozgrywający w futbolu amerykańskim, szybki melonik w krykieta lub specjalista w rugby.

Po drugie, wydaje się, że w ligach liczba punktów zdobytych w meczu ma znaczenie, więc posiadanie silnej drużyny, która może zbierać punkty, nadal może być zaletą. Istnieje również silny element losowy określający szybkość złapania znicza, więc jeśli gra się przeciągnie, istnieje większa szansa, że ​​ogólnie silniejsza drużyna wygra.

Istnieje nawet kilka popularnych sportów w świecie rzeczywistym, które nie różnią się tak bardzo, na przykład w meczach federacyjnych (piłka nożna) zwykle uzyskuje się niską liczbę punktów i można je łatwo wygrać łutem szczęścia z biegiem zabawy. Ponownie krykiet gra, w której wyniki sięgają setek i overów, liczone są bile, bramki i przebiegi, nadal jest całkowicie normalne, że mecz kończy się remisem i jeden naprawdę dobry gracz może zdominować.

Rzeczywiście, w książkach jest jeden mecz, w którym Harry musi obserwować margines wygranych ze względu na ogólny wynik w lidze, co oznacza nie tylko nie złapanie samego znicza, ale także uniemożliwienie szukającemu przeciwnika robiąc to też. Możesz również wyobrazić sobie sytuację, w której masz bardziej defensywnych poszukiwaczy, którzy są bardziej skoncentrowani na powstrzymaniu drugiego szukającego przed złapaniem znicza, dopóki jego drużyna nie zbuduje przewagi wygranej.

Podobnie możesz zobaczyć pałkarzy jako link, który sprawia, że ​​gra ma nieco więcej sensu, ponieważ mogą działać defensywnie lub ofensywnie i celować / chronić poszukiwaczy, ścigających lub oboje, więc silni ścigający mogą przyciągnąć więcej uwagi przeciwnika. naganiacze i zdejmij ciepło z poszukiwacza.

Musimy również pamiętać, że większość quidditcha, które widzimy w książkach, ma mniej niż 17 lat w szkole, więc nie można oczekiwać, że pokaże wszystkie niuanse profesjonalnej gry, a większość gry, które oglądamy, mają na celu zademonstrowanie niezwykłych umiejętności głównego bohatera. W rzeczywistości jedyną profesjonalną grą opisaną w szczegółach jest finał Pucharu Świata w Czarze Ognia, gdzie wynik jest sprzeczny z złapaniem znicza.

Warto zauważyć, że z oczu czytelników, z wyjątkiem mistrzostw świata w quidditchu, obserwujemy, jak grają w to dzieci w wieku szkolnym . Idź obejrzeć licealny klub szachowy, a następnie obejrzyj światowy turniej szachowy. W licealnym klubie szachowym. Zwycięzca efektywnie wykorzysta hetmana, ale w światowym turnieju szachowym moc hetmanów jest osłabiana przez wiedzę i doświadczenie graczy *.

Jeśli dobrze pamiętam, widzimy jakąś strategię anty-poszukiwacza używaną w grze, ale jest ona przedstawiana w negatywnym świetle, ponieważ widzimy ją oczami szukającego dla danej drużyny. Na przykład Draco Malfoy odwrócił uwagę Harry'ego, udając, że rzuca się na znicz. Dodatkowo pałkarze opozycji rzucali tłuczkami w Harry'ego. Prawdopodobnie moglibyśmy spodziewać się więcej tego w meczach quidditcha na poziomie zawodowym.

* Szachowcy, to analogia, nawet jeśli się mylę, rozumiesz, o co chodzi.

Zgadzam się, że biorąc pod uwagę gry, które pojawiają się w książkach, 150 punktów za złapanie znicza wydaje się być zbyt wiele, aby gra była zrównoważona. Nie zgadzam się jednak z tym, że quidditch jest „z natury wadliwy” lub że zdobywane bramki są z konieczności nieistotne.

Powiedzmy, że liczba punktów za złapanie znicza wynosi „Q”. Przez cały mecz obie drużyny starają się strzelać gole i przeszkadzać przeciwnikom w strzelaniu goli. Jeśli żadna z drużyn nie ma przewagi większej niż Q punktów, obaj szukający spróbują złapać znicz i wygrają mecz, jeśli to zrobią.

Jeśli którakolwiek z drużyn uzyska przewagę większą niż Q punktów, wyprowadza to przeciwnika z gry (nie może złapać znicza, ponieważ spowodowałoby to przegraną). Chociaż tak jest, drużyna końcowa musi spróbować odzyskać punkty Q, podczas gdy Poszukiwacz prowadzącej drużyny próbuje złapać znicza, aby zakończyć grę.

O ile jest to możliwe do ustalenia przez drużynę przewaga punktów Q przed złapaniem znicza, gra wydaje się rozsądna. Jak powiedziałem na początku, wydaje się, że w grach opisanych w książkach Q powinno być mniejsze niż 150 punktów.

Zwolennicy ograniczonego krykieta i ci, którzy są zainteresowani produktywnością w świecie czarodziejów, również mogą chcę nałożyć limit czasu (być może) na jeden dzień.