Ponieważ role wymagały konsolidacji

W książkach o Władcy Pierścieni jest zbyt wiele postaci, aby właściwie opisać je wszystkie w formie filmu. Podobnie jak sceny są często przycinane na czas (większość dodatkowych szczegółów w scenach), struktura fabuły (przeszukiwanie shire) lub nieistotne dla podstawowej narracji (Tom Bombadil), tak też postacie o mniejszych rolach są często odcinane lub łączone _{^{(kredyt dla Valorum)}} . Oszczędza to czas na wprowadzaniu trywialnych, jednorazowych postaci, których nigdy więcej nie zobaczysz, a także nadanie większej widoczności tym, którzy ostatecznie zajmą tę rolę. Na przykład w filmie animowanym z 1978 roku najwyraźniej zamiast tego dali tę rolę Legolasowi.

Ale po co konkretnie dawać ją Arwenie?

Władca Pierścieni nie ma zbyt wielu godnych uwagi postaci kobiecych. Galadriela, Arwena i Eowina to w zasadzie to, a ich obecność jest już rzadka. Dając tym postaciom więcej czasu na ekranie, nawet w niewielkim stopniu, daje im większe znaczenie dla całej fabuły i daje dodatkowe możliwości wprowadzenia i zbadania wątków pobocznych (takich jak jej związek z Aragornem). Glorfindel nie wypełnia żadnych luk w stosunku do publiczności, więc Arwena była jasnym wyborem.

W cytacie z Philippy Boyens, jednej ze scenarzystek trylogii :

Ponieważ Galadriela to niesamowita siła - chodzi jej o siłę tkwiącą w kobietach - nie trzeba było znaleźć dla niej więcej do zrobienia w filmie. Ale Arwena jest istotną częścią historii Aragorna i próbowaliśmy wielu permutacji, jak ją w to wciągnąć, czerpiąc wiele z Luthiena i Berena [elfa i śmiertelnika, którego tragiczna miłość jest prototypem miłości Aragorna i Arweny] . Ale gdy historia się toczyła, a Liv tak pięknie zamieszkała w Arwenie, znalazła swój własny poziom.

^{_{Źródło: Filmy z serii „Władca Pierścieni” debata na temat przestarzałych poglądów autorki na kobiety - New York Daily News}}

Tolkien przyznał, że miał słabość, jeśli chodzi o pisanie postaci będących kobietami. Z wyjątkiem Galadrieli, która jest główną postacią kobiecą, nie ma innych ważnych postaci kobiecych w „Władcy Pierścieni” czy „Hobbicie”. Glorfindel jest bardzo podobny do Legolasa, elfiego lorda, więc mogłem zrozumieć, dlaczego byłby dobrym kandydatem do zastąpienia postacią kobiecą, która wymagała dalszego rozwoju.

Sprawiając, że Arwena jest bardziej centralna i bardziej oparta na akcji, zniwelowała ten brak kobiecych postaci. To także wzmocniło dom Elronda, ponieważ jest jego córką. Pozwoliło to również na dłuższe wprowadzenie i pozwoliło nam bardziej zadbać o miłość Aragorna i Arweny.

Jedną z naprawdę pięknych historii w Silmarillionie jest „Beren and Luthien”, historia zakochanego mężczyzny i elfa. Tolkien poświęcił tę historię swojej żonie. Włączając bardziej Arwenę, przynajmniej dla mnie, przywołało to tę historię miłosną, która była bardzo bliska sercu Tolkiena. To jedna z kreatywnych decyzji podjętych przez pana Jacksona, którą naprawdę pochwalam.

Różne czasy! Kiedy książka została napisana, minęło mniej niż 20 lat, odkąd kobiety otrzymały głos. Kiedy film był kręcony, Wielka Brytania miała już kobietę premier. Myślę, że nie ma innego powodu. Pytanie brzmi, czy to usprawiedliwia manipulację; to zależy od jednostek.

Inną różnicą było to, że w książce to Gandalf sprowadził falę pływową z białymi końmi na jeźdźcach, a nie Arwena. To dodatkowe odejście od książki wydaje się potwierdzać ideę, że istniał plan wzmocnienia kobiecej części.

Niezależnie od naszego stanowiska w sprawie poetyckiej swobody w celu dostosowania się do czasów, dla mnie było to wielka szkoda, jak on majstrował przy opowiadaniu historii. W książce dramat tej sceny jest jednym z najbardziej ekscytujących momentów w trylogii imho. Idąc dalej, a potem nagle „Uciekajcie! Wróg jest nad nami!” (od Glorfindela, który podchwycił podejście czarnych jeźdźców swoimi super-ostrymi elfimi zmysłami). Wynikowy pościg jest również doskonały, z połową jeźdźców za Frodo, a drugą połową wyskakującą z linii drzew na jego lewą stronę, próbując go odciąć. Kiedy Frodo zostaje oczarowany królem czarownic i wślizguje się dalej w królestwo widm, widzi również Glorfindela kroczącego w kierunku czarnych jeźdźców, świecącego jak jakiś anioł zemsty i całkowicie zamierzającego ich pokonać. Całkiem wciągające rzeczy. Powinni byli zrobić Arwenie równie kiepskim tyłkiem!

W swoim A Vision of Middle-earth: Contemporary views in Peter Jackson's Lord of the Rings , David Goldie odnosi się do Shippeya, argumentując, że

Polityka płci jest teraz zasadniczo inna niż w czasie pisania Tolkiena, więc Shippey przypisuje ten incydent [zastępując Glorfindela Arweną] w szczególności do poziomu „grania w galerii”. Jednak w połączeniu z innymi wspomnianymi wcześniej przykładami wydaje się jasne, że zwiększona rola Arweny jest czymś więcej niż tylko symbolicznym. Mimo to zwiększona obecność i udział postaci kobiecych jest być może jeszcze bardziej zauważalna w przypadku Eowyn.

We wspomnianych wcześniej przypadkach wymieniono inne interesujące i czasami subtelne zmiany, dotyczące Arweny, w materiale książki w scenariuszu, argumentując (w moim czytaniu), że skrypt po prostu koryguje historię w tych aspektach, w których okazuje się, że jest niewystarczająca. Więc dlaczego , aby zastąpić Glorfindela Arweną, byłby częścią tego większego schematu.

Ponadto, jako czysto osobista opinia, myślę, że Glorfindel jest postacią trudną do uwzględnienia w filmie, zwłaszcza w epizodzie. Jest on prawdopodobnie bardzo potężną postacią (omówione tutaj) i wymagałby aktora z wybitną prezencją na ekranie, ale jego rola byłaby w rzeczywistości bardzo mała; jasny dylemat, więc Glorfindel musiał odejść.

Podejrzewam, że główne powody są już omówione w innych odpowiedziach: przy adaptacji złożonej książki do filmu często pożądane jest uproszczenie rzeczy poprzez połączenie postaci, a twórcy najwyraźniej chcieli zwiększyć obecność Arweny na ekranie. To nie jedyne miejsce, w którym wzmocnili jej rolę.

Ale jest tu jeszcze jeden czynnik. Ze wszystkich zmian dokonanych w adaptacji filmowej, usunięcie Glorfindela jest jedyną, którą wiemy Tolkien poparłby, ponieważ przyznał, że Glorfindel nigdy nie powinien był tam być.

Na Wiki, cytowane w The Return of the Shadow :

Christopher Tolkien stwierdza, że ​​jakiś czas po opublikowaniu The Władca Pierścieni, jego ojciec "poświęcił wiele uwagi sprawie Glorfindela" w książce i zdecydował, że było to "nieco przypadkowe użycie" imienia z Silmarillionu, które prawdopodobnie zostałoby zmienione, gdyby zauważono wcześniej.

Dlaczego Glorfindel był złym wyborem? Ponieważ on już umarł kilka tysięcy lat przed WP. Na podstawie źródeł takich jak to, moje najlepsze podsumowanie historii:

• We wczesnym materiale, który ostatecznie stał się częścią Silmarillionu , Tolkien napisał o upadku Gondolinu. W tym czasie Tolkien wyobrażał sobie Balrogów jako przerażające potwory, ale nie tak przerażające, jak później - pomyśl o mocy jaskiniowego trolla.
• W tej historii duża siła, w tym kilku Balrogów, atakuje miasto, a elf o imieniu Glorfindel broni uciekających obywateli przed Balrogiem. W końcu zabija Balroga, ale kiedy spada z klifu, chwyta go i ciągnie na śmierć. (Hmm. Może Gandalf powinien był zwrócić uwagę na tę historię.)
• Kilkadziesiąt lat później, podczas pisania wczesnych części WP, Tolkien potrzebował elfa, aby ocalić hobbitów. Przerobił imię Glorfindel, prawdopodobnie zamierzając być potomkiem zabójcy Balroga z Gondolinu.
• Po drodze zmieniła się koncepcja Balrogów Tolkiena i stali się istotami na poziomie półbogów, które my '' są znane z Morii.
• Stąd osiągnięcie pierwotnego Glorfindela polegającego na zabiciu Balroga z mocą wsteczną stało się o wiele bardziej heroiczne i niezwykłe niż wtedy, gdy pisał je Tolkien.
• To z kolei oznaczało, że nie miało już sensu bycie imiennikiem LotR-Glorfindel, ponieważ jego czyny były tak imponujące, że nikt nigdy nie użyłby tego nazwiska ponownie.
• Dlatego JRRT zdecydował, że LotR-Glorfindel i Silmarillion-Glorfindel musieli być jednym i tym samym, pomimo tego niewygodnego problemu „bycia bardzo martwym”.
• Rozwiązał to, oświadczając, że Glorfindel został odesłany z powrotem do Śródziemia przez Valarów.

Nie jest to całkowicie bez precedensu. Beren, Luthien i Gandalf mogli powrócić do Śródziemia po śmierci. Ale te historie były zaplanowane i Tolkien wykonał dużo pracy, aby sprzedać je swoim czytelnikom. Z kolei zmartwychwstanie Glorfindela to doraźny i niezadowalający retcon, niemal dosłownie deus ex machina . Nie sądzę, żeby było to nawet wyjaśnione w WP lub Silmarillion , chyba że wstawili coś w późniejszych wydaniach.

Więc jeśli w ogóle zamierzasz coś zmienić w książce jak opublikowano, jest to prawdopodobnie najbardziej najbardziej uzasadniona zmiana. Mamy Word Of Author, który zasadniczo był głupotą.