Prawdopodobnie w celu oszczędzania energii.

Chociaż dokładny sposób działania osłon deflektora jest omówiony w technobabble, w Star Trek: The Next Generation Technical Manual stwierdza, że ​​tarcze mają ograniczenie co do czasu ich działania:

System deflektora wykorzystuje jeden lub więcej generatorów źródła polaryzacji grawitonowej, których wyjście jest synchronizowane fazowo przez szereg Wzmacniacze zniekształceń pola podprzestrzennego ... Rozpraszanie ciepła w każdym generatorze jest zapewniane przez parę pętli chłodziwa z ciekłym helem o obciążalności ciągłej 750 000 MJ. W każdym kadłubie znajdują się cztery zapasowe generatory, które zapewniają do dwudziestu czterech godzin pracy przy 65% ​​nominalnej mocy znamionowej.

Podkreślam mój.

I tu czysta spekulacja: może to być również spowodowane tym samym powodem, dla którego zespoły wyjazdowe nie noszą odzieży ochronnej, Gwiezdna Flota to pokojowa eksploracja, nie pomaga to w przypadku jeśli rozmawiasz z klingońskim drapieżnym ptakiem, to twoje tarcze są podniesione, jakbyś spodziewał się, że nagle zaatakują.

Statki kosmiczne Federacji, pomimo ich wyglądu prawie nieskończonej energii, zużywają większość tej energii na cztery sposoby: broń ofensywna, osłony obronne, manipulowanie energią na pokładzie statku w celu kontroli środowiska, grawitacja wewnętrzna, tłumiki bezwładności i utrzymanie mobilności poprzez stosowanie silników napędu warp. Spośród wszystkich czterech, obrona wykorzystuje dużą część wytworzonej energii.

• Technicznie rzecz biorąc, tarcze są zawsze ustawione, choć w konfiguracji o zmniejszonej energii. Układ deflektorów działa zawsze, dopóki statek znajduje się w przestrzeni, odbijając cząsteczki materii, które mogą mieć katastrofalne skutki dla statku lub jego załogi. Ta technologia jest powszechnie znana jako deflektor nawigacyjny.

Deflektor nawigacyjny (znany również jako deflektor, deflektor, tarcza deflektora, główny deflektor lub w skrócie deflektor nawigacyjny) był składnikiem wielu statków kosmicznych i był używany do odbijania kosmicznych śmieci, asteroid, mikroskopijnych cząstek i innych obiektów, które mogły zderzyć się ze statkiem. Przy prędkości warp deflektor był praktycznie niezbędny dla większości statków kosmicznych, ponieważ nawet najdrobniejsza cząstka mogła spowodować poważne uszkodzenie statku, gdy podróżował z prędkościami ponadświetlnymi.

• To osłony o niskiej intensywności nie są jednak tym samym, co główne osłony, które chronią statek przed atakami statków kosmicznych i innymi potencjalnymi zagrożeniami. Osłony te wymagają ogromnego zużycia energii w dostawach energii statku i dlatego są wykorzystywane tylko wtedy, gdy statek jest atakowany, w ekstremalnych warunkach lub próbując zapobiec przedostawaniu się technologii transportowej na statek.

• Ponieważ pobór mocy statku jest zarówno znaczny, jak i wymaga znacznej załogi do zarządzania i utrzymania zarządzania mocą, podniesienie ekranów deflektorów do pozycji obronnej wymaga wezwania do czerwonego alarmu, aby wyprowadzić odpowiednią załogę i ustawić wysyłamy w celu właściwego zarządzania energią w sytuacjach awaryjnych.

Jak widać niemal co kilka odcinków, podnoszenie tarcz jest ogólnie postrzegane jako agresywne posunięcie. Wszystkie rasy robią to tylko wtedy, gdy zbliża się bitwa.

Federacja, w przeciwieństwie do większości innych większych imperiów, koncentruje się na eksploracji i pokoju. Latanie dookoła w stanie gotowości bojowej nie jest czymś, co mówi ludziom „przybywamy w pokoju”, ale raczej „przygotuj się, gdy tylko nasze czujniki cię wykryją, zaatakujemy cię”.

Jest to bezpośrednio obsługiwane Star Trek: The Motion Picture poprzez tę wymianę, podczas gdy Enterprise zbliża się do V'gera:

CHEKOV: Czy powinienem iść na stanowiska bojowe, sir?
KIRK: Negatywnie, nie podejmiemy żadnych prowokacyjnych działań.
DECKER: Polecam postawę obronną, ekrany i tarcze.
KIRK: Nie, panie Decker, ... to również może zostać błędnie zinterpretowane jako wrogie.

Jeśli porównamy posiadanie tarcz na stałe ze współczesnymi okrętami wojennymi, można powiedzieć, że „statek Federacji ma ustawione ECM na pełne i namierza nas w celu, ale ich broń nie jest gotowa, jeszcze."

Tak więc, pomijając zużycie energii, Federacja nie chce tego robić, ponieważ przedstawia niewłaściwy obraz ich i ich intencji.

Jeśli tarcze są podniesione, mogą być analizowane przez wrogów pod kątem słabości. Mogą nie pomóc, kiedy są najbardziej potrzebni.

Edytuj”

Skopiowane wyjaśnienia i odniesienia z https://memory-alpha.fandom.com/wiki/Shield_frequency

Częstotliwość tarczy, harmoniczna tarczy lub modulacja tarczy odnoszą się do ustawień częstotliwości emiterów tarczy na określonym statku kosmicznym. Gdyby siły wroga osiągnęły tę częstotliwość, mogą zmodyfikować swoją broń, aby całkowicie ominąć tarcze. (Star Trek Generations) Funkcjonalność tarczy można odzyskać, przebudowując tarcze. (VOY: „Equinox, Part II”) Aby dwa statki kosmiczne mogły połączyć swoje osłony tarcz, częstotliwości ich tarcz muszą być dopasowane. (VOY: „Equinox”) Częstotliwości tarczy Federacji działają w zakresie Megaherców. (Pokolenia Star Trek)

W mniej niż idealnych warunkach czujnikowych statek można zidentyfikować na podstawie wzoru harmonicznych jego osłony. (VOY: „Innocence”)

W 2366 roku, kiedy niematerialni Koinonianie wyssali antymaterię z kapsułek antymaterii, aby użyć jej jako energii do stworzenia repliki Marli Aster, została zatrzymana przez zwiększenie harmonicznych tarcz aby dopasować się do powstrzymywania antymaterii, skutecznie odcinając wiązkę Koinona. (TNG: „The Bonding”)

W 2371 roku Lursa i B'Etor byli w stanie wyrządzić poważne szkody USS Enterprise-D po poznaniu częstotliwości jego osłon poprzez modyfikacje VISORa Geordi La Forge. Następnie byli w stanie dostosować zakłócacze i torpedy swoich ptaków-drapieżnych, aby przechodziły przez osłony Enterprise. (Star Trek Generations)

Statek Vidiian, który zaatakował USS Voyager w 2371, był w stanie stale dopasowywać częstotliwości ekranów Voyagera, pozwalając im na zaciśnięcie ich bezpośrednio na kadłubie. (VOY: „Fury”)

W 2372 roku wahadłowiec pilotowany przez Toma Parisa przebił tarcze statku kosmicznego Pralor, dopasowując harmoniczne tarcz do tych z pola obrony podprzestrzennej Pralor. (VOY: „Prototyp”)

W 2375 roku One, zaawansowany dron Borg z technologią XXI wieku, przebudował tarcze Voyagera, aby uwolnić statek od wiązki ciągnącej kuli Borga. (VOY: „Drone”)

Jeszcze tego samego roku komandor porucznik Tuvok opracował nową modulację tarczy, która miała być skuteczna przeciwko broni okrętów wojennych Devore. (VOY: „Counterpoint”)

W 2376 roku USS Equinox z powodzeniem zaatakował USS Voyager po poznaniu częstotliwości jego osłon. Chociaż Voyager kilkakrotnie przebudowywał swoje osłony, za każdym razem nowe częstotliwości były przekazywane do Equinox przez ich EMH, który został przełączony z częstotliwościami Voyagera. (VOY: „Equinox, Part II”)

Na pokładzie instalacji Borg, Janeway monitorowała modulację tarczy drona Borg, gdy przechodził przez jedno z wewnętrznych pól siłowych statku. Dostosowując swój biotłumik do modulacji 324,95, była w stanie przejść przez pole siłowe, jednak jej biotłumik został w tym czasie zniszczony. (VOY: „Dark Frontier”)

Jak wspomniano wcześniej, wszystkie generatory osłon mają cykl pracy. Po tym cyklu pracy jednostki muszą przejść przez proces odnowienia. Osłony deflektora faktycznie SĄ stale podniesione: wydaje mi się, że podany poziom mocy wynosi od 5 do 15% pełnej mocy. Ma to na celu ochronę załogi przed promieniowaniem i drobnymi odpadkami. Główny deflektor nawigacyjny oczyszcza statek z drogi większych obiektów. Co więcej, posiadanie zawsze podniesionych osłon z pełną mocą koliduje z kilkoma czujnikami używanymi do celów naukowych. Podręcznik techniczny stwierdza ten fakt i stwierdza, że ​​„okienka czujników” są okresowo otwierane w osłonach, ale wyniki uzyskane przez skanowanie przez te „okna” są gorszej jakości. Pomyśl o tym w ten sposób: teleskop Hubble'a jest zamontowany na satelicie, ponieważ uzyska wyraźniejszy obraz. Gdyby był na ziemi, atmosfera zakłócałaby klarowność obrazu.

Zawsze miało dla mnie sens, że jeśli statek namierzył Enterprise, wystrzelił torpedy lub wykonał dowolną liczbę innych scenariuszy, komputer powinien być zaprogramowany tak, aby automatycznie podnosił osłony. Zawsze wydaje się również dziwne, że osłony są ustawione na jakąś częstotliwość, tworząc słabość do wykorzystania, zamiast losowego przełączania częstotliwości.

Ale gdyby rozwiązali wszystkie te słabości, czy nie usunęłoby to wielu napięć w fabule? Czy nie wyeliminowałoby to również ogromnej liczby punktów fabularnych używanych w programie telewizyjnym i filmach, gdyby Enterprise nie został wysadzony od czasu do czasu przed ręcznym podnoszeniem tarcz na czas przed ostrzałem?

W odpowiedź na komentarz do mojej odpowiedzi - Tarcze nie podnoszą się automatycznie w każdym odcinku czy filmie. W Wrath of Khan przedsiębiorstwo zostaje ostrzelane, zanim Kirk zdąży podnieść tarcze po tym, jak Reliant namierzy ogień, powodując obrażenia i śmierć. W serialu telewizyjnym Next Generation, w którym Warf podróżuje przez wymiary, nie udaje mu się podnieść tarcz na czas, powodując śmierć ludzi. W jednym odcinku (związanym z moim komentarzem dotyczącym częstotliwości tarcz), wizjer Geordiego został zhakowany, więc Klingoni znają częstotliwość tarczy, zamiast losowej zmiany częstotliwości, na której tarcze działają w sposób ciągły. Istnieje wiele przykładów tego urządzenia fabularnego.

Gdyby tarcze i systemy obronne działały tak, jak technologia prawdopodobnie wyglądałaby za 300 lat, byłby to nudny program. Torpeda wystrzelona w Enterprise zostałaby zestrzelona przez automatyczne fazery, jednocześnie podnosząc tarcze bez interwencji człowieka. Zamiast tego serial jest czymś, co wszyscy możemy śledzić.