To jest wiersz, a nie opowiadanie, ale nadal jest to dzieło literackie napisane i opublikowane przez Lovecrafta w 1912 roku: „O stworzeniu czarnuchów”. Ostrzeżenie dotyczące treści: to prawdopodobnie najbardziej otwarcie, szokująco, rasistowska rzecz, jaką kiedykolwiek czytałem:

Kiedy, dawno temu, bogowie stworzyli Ziemia
Na pięknym obrazie Jowisza Człowiek został ukształtowany przy narodzinach.
Następnie zaprojektowano bestie dla mniejszych części;
Jednak były zbyt odległe od ludzkości.
Aby wypełnić lukę i dołączyć resztę do Człowieku,
olimpijski gospodarz wymyślił sprytny plan.
Bestia, którą stworzyli, w postaci półludzkiej,
Napełnili ją występkiem i nazwali ją Czarnuchem. / blockquote>

Jeśli szukasz konkretnie krótkich opowiadań zamiast wierszy, usunę tę odpowiedź. Ale z pewnością pokazuje, że rasizm Lovecrafta został wyrażony nie tylko w esejach i listach do przyjaciół, ale także w jego opublikowanych twórczych pismach.

Pomijając jego poezję i wspólne prace, oto kilka innych przykładów rasizmu w opowieściach Lovecrafta.

„The Rats in the Walls” przedstawia kota o imieniu „N ----- Mężczyzna ”

„ Horror w Red Hook ” odnosi się do złoczyńcy jako„ Araba z nienawiścią do negroidalnych ust ”

Przypadek Charlesa Dextera Warda : „żona [miała] bardzo odrażający wyraz twarzy, prawdopodobnie z powodu mieszanki czarnej krwi”.

Herbert West: Reanimator zawiera szczególnie problematyczny fragment opisu:

Murzyn został znokautowany, a krótkie badanie pokazało nam, że pozostał nim na stałe. Był odrażającym, podobnym do goryla stworem, z nienormalnie długimi ramionami, których nie mogłem powstrzymać przed nazwaniem przednimi nogami, i twarzą, która przywoływała myśli o niewypowiedzianych tajemnicach Konga i waleniu tom-tom pod niesamowitym księżycem. Ciało musiało wyglądać jeszcze gorzej w życiu - ale świat kryje wiele brzydkich rzeczy.

Historia, która przychodzi mi do głowy to „ Cewka Meduzy” autorstwa Lovecrafta i Zealii Bishop. To typowa historia Lovecrafta pod wieloma względami, a na końcu ujawnia się ostateczny horror: Marceline jest czarna!

Byłoby zbyt ohydne, gdyby wiedzieli, że niegdysiejsza dziedziczka Riverside— przeklęta gorgona lub lamia, której nienawistny, pomarszczony zwój wężowych włosów musi nawet teraz krążyć i owijać się wampirycznie wokół szkieletu artysty w wypełnionym wapnem grobie pod zwęgloną podstawą - był słabo, subtelnie, ale dla oczu geniusza niewątpliwie potomek najbardziej pierwotnych mieszkańców Zimbabwe. Nic dziwnego, że miała powiązania z tą starą czarownicą - bo, choć w zwodniczo niewielkich proporcjach, Marceline była murzynką.

Technicznie rzecz biorąc, ta historia jest wynikiem współpracy, ale uczony Lovecrafta, ST Joshi, pisze we wstępie do The Horror in the Museum , według Lovecraft ta historia jest prawie w całości jego dziełem.

Wszystkie trzy historie poprawione dla Zealii Biship - „Klątwa Yig”, „Kopiec” i „Cewka Meduzy” - były, jak Notatki Lovecrafta, oparte na najmniejszych zarodkach fabuły i odpowiednio zbliżone do oryginalnych dzieł Lovecrafta.

Z „ Zew Cthulhu”

Obowiązek był najważniejszy; i chociaż w tłumie musiało być prawie stu mieszanych celebransów, policja polegała na swojej broni palnej iz determinacją pogrążyła się w mdłości.

...

Zbadany w kwaterze głównej po podróż pełna intensywnego wysiłku i znużenia, wszyscy więźniowie okazali się być ludźmi bardzo niskiego, mieszanej krwi i zaburzeniami psychicznymi. Większość z nich była marynarzami, a posypanie Murzynów i Mulatów, głównie Indian Zachodnich lub Portugalczyków Brava z Wysp Zielonego Przylądka, nadało heterogenicznemu kultowi kolor voodoo. Ale zanim zadano wiele pytań, stało się oczywiste, że chodziło o coś znacznie głębszego i starszego niż fetyszyzm murzyński. Zdegradowane i ignoranckie istoty trzymały się z zaskakującą konsekwencją centralnej idei swojej odrażającej wiary.

...

... ale pojawiły się w jego snach w co najmniej trzy dokładne słowa formuły wypowiedziane w podobny sposób przez eskimoskich diabolistów i mieszańców Luizjan?

...

Jedna rzecz, którą zacząłem podejrzewać, a którą teraz obawiam się, wiem , że śmierć mojego wuja była daleka od naturalnej. Upadł na wąską uliczkę na wzgórzu prowadzącą ze starożytnego nabrzeża, na którym roi się od zagranicznych kundli, po nieostrożnym ataku czarnego marynarza.

Jedyna rzecz, której Lovecraft nienawidził gorzej niż ludzie pochodzenia afrykańskiego ( a za nim w różnym stopniu inni nie anglosasi) byli ludźmi rasy mieszanej. Naprawdę specjalny rodzaj rasistowskiego tyłka.

Jest to być może nieco bardziej subtelne niż w innych przykładach, ale temat „krzyżowania ras” jest silny w Fakty dotyczące zmarłego Arthura Jermyna i jego rodziny (aka Biała Małpa ). Podstawą opowieści jest człowiek podróżujący do Konga, odkrywając nieznany dotąd gatunek hominidów i tam łączący się z taką „białą małpą”. Narrator następnie odkrywa ku swojemu przerażeniu, że jest potomkiem tej rasy „białych małp” i popełnia samobójstwo w dramatyczny sposób po omówieniu osobliwości / chorób w historii swojej rodziny.

Oczywiście pozornie te „białe małpy człekokształtne są istotami nie-ludzkimi”, być może łatwo jest to odczytać jako słabo zamaskowaną alegorię degeneracji rasowej i krzyżowania ras, która mogłaby równie dobrze być zastosowana w umyśle Lovecrafta do związków białych z czarnymi Afrykanami. wszystko to temat ten jest wielokrotnie odwiedzany w jego twórczości, np. w The Lurking Fear (więcej na temat krzyżowania się z niższymi kastami społecznymi i chowu wsobnego) między innymi.

Więc może to to niemiła interpretacja, ale z pewnością wiarygodna w kontekście twórczości Lovecrafta i ówczesnego klimatu społecznego w USA.

Krótkie opowiadanie „Winged Death” opowiada o lekarzach w Afryce Południowej, którzy hodują jadowite muchy i eksperymentują na lokalnych członkach rdzennej populacji. Lovecraft używa bardzo negatywnego języka, opisując stosunek bohatera do różnych Afrykańczyków. Poniżej znajduje się kilka fragmentów.

„To połowiczne przekonanie czterech mężczyzn, wspierane przez życie spędzone w pobliżu czarnej, ustalone sekrety wysiadywania Afryki, sprawiło, że drżeli tak gwałtownie, mimo że z palącego styczniowego upału. ”

„ Karmię ich wszystkich skażonym mięsem krokodyli, a gdy rozwinie się zakaźność, wypróbuję je na niektórych czarnych - najwyraźniej oczywiście przez przypadek. ”

„Nie ma wątpliwości, ale Trypanosoma gambiense się nim karmi - ale wytrzymuje lepiej niż te czarnuchy tutaj”. położyłby to natychmiast na wchłonięcie duszy biednego diabła. "

" Ludzki intelekt - czy to nie sprowadził go z powrotem do najbardziej prymitywnych legend czarnych z Ugandy? "

„Czy to jakiś zwiastun? Staję się tak przesądny jak czarni”.

Współautorem „Winged Death” jest Hazel Heald, jednak HPL twierdzi, że większość z nich napisał.

Narrator ma wydawać się niesympatyczny i nieludzki , więc prawdopodobnie istnieje pewien stopień separacji między autorem a postacią. Z drugiej strony HPL był tym, który wymyślił założenia historii i przelał te słowa na papier. Biorąc pod uwagę to, co wiemy o nim dzisiaj, prawdopodobnie nie było dla HPL napisanie jako postaci o rasistowskich postawach.

Chociaż nie przedstawia rasizmu wobec czarnych, „The Street” dość wyraźnie pokazuje antysemicki rasizm.

Fabułę tej historii można podsumować jako „ ulica w Nowej Anglii ma animistyczną inteligencję, zauważa stopniową degradację jej warunków, a po pierwszej wojnie światowej przenosi się tam grupa najprawdopodobniej Żydów, a wśród nich komuniści zaczynają planować rewolucję, która zostaje udaremniona po tym, jak duch ulicy powoduje ulicy, która imploduje i zabije ich wszystkich. ”

Podsumowując, ta historia jest prawdopodobnie jednym z rażących przejawów uprzedzeń, jakie HP Lovecraft kiedykolwiek napisał.