Czy to było zabawne? Z pewnością tak.

Hazard

Podobnie jak w przypadku większości wydarzeń w świecie czarodziejów, wydaje się, że na wynik każdego wydarzenia postawione są bardzo znaczące kwoty.

- Nie - powiedział George, potrząsając głową. „Gobliny grają tak samo brudno jak on. Mówią, że zremisowałeś z Diggorym, a Bagman zakładał, że od razu wygrasz. Więc Bagman musiał biec po to. Podbiegł do niego zaraz po trzecim zadaniu. '

Już samo to powinno sprawić, że wynik będzie całkiem interesujący.

Co widać z trybun

Jak zauważyłeś, każde z ostatnich dwóch wydarzeń rzeczywiście ma miejsce za metaforycznymi „zamkniętymi drzwiami” (jeziorem i labiryntem), ale to nie znaczy, że nic nie widać. Wydaje się, że zabawa w dużej mierze wynika z przewidywania, kto wyjdzie pierwszy.

Opowieść o wydarzeniach

Wydaje się, że uczestnicy (mistrzowie i różne patsy ) będą musieli raczyć swoje historie uwielbianej publiczności, wyolbrzymiając i upiększając na bieżąco. Podobnie jak w przypadku gry w pokera prowadzonej prywatnie, historie, które się pojawiają, są ważne.

Jedną z najlepszych rzeczy w następstwie drugiego zadania było to, że każdemu bardzo zależało na usłyszeniu szczegółów. o tym, co wydarzyło się w jeziorze , co oznaczało, że Ron choć raz mógł dzielić się blaskiem Harry'ego. Harry zauważył, że wersja wydarzeń Rona zmieniała się subtelnie z każdym powtórzeniem. Na początku dał to, co wydawało się prawdą; w każdym razie zgadzało się to z historią Hermiony - Dumbledore położył wszystkich zakładników w zaczarowanym śnie w gabinecie profesor McGonagall, najpierw zapewniając ich, że będą całkiem bezpieczni i obudzą się, gdy znajdą się z powrotem nad wodą. Jednak tydzień później Ron opowiadał ekscytującą historię o porwaniu, w którym samotnie walczył z pięćdziesięcioma ciężko uzbrojonymi żołnierzami, którzy musieli pokonać do poddania się przed związaniem go.

Turniej Trójmagiczny nie istniał od 202 lat . Ostatni turniej odbył się w 1792 roku.

W efekcie była to nowość! Nikogo w żywej pamięci nie było w pobliżu, a wokół niego było wtedy sporo szumu. Hermiona dodała do tego, opowiadając o wydarzeniach z turnieju z 1792 roku, po którym został odwołany, ponieważ był zbyt niebezpieczny. To było ekscytujące, ponieważ nikt nie wiedział, czego się spodziewać. To, w połączeniu z oczekiwaniem publiczności, aby zobaczyć, co się stało, gdy konkurenci się pojawili (i kto pozostał nienaruszony!), Prawdopodobnie wystarczyło, aby uszczęśliwić ich podczas trwania imprezy.

„Cóż, dyrektorzy szkół uczestniczących zawsze są w panelu, ponieważ wszystkie trzy z nich odniosły kontuzje podczas Turnieju w 1792 roku, kiedy kuroliszek, którego mieli złapać mistrzowie, wpadł w szał. To wszystko jest w Hogwarcie, historia ”. —Hermiona Granger

Hermiona dodaje do tego szumu, mówiąc o wydarzeniach z ostatniego turnieju, zanim uznano go za zbyt brutalny.

Najlepszym przykładem ze świata mugoli może być Tour De France lub jakikolwiek maraton. Dla publiczności telewizyjnej byłoby to zabawne, ale dla ludzi na trybunach (bez dużych ekranów, aby zobaczyć akcję w innym miejscu na torze), którzy kupili miejsca na mecie, trzeba długo czekać, aż zawodnicy pojawią się w polu widzenia. ostatnie 500 m lub więcej. Tak więc w zasadzie muszą godzinami czekać na słońcu, przewidując, kto będzie ścigał się z kim do mety & wygra & prawdopodobnie odda się mrugnięciu.

To samo można zastosować do Turnieju Trójmagicznego, długie oczekiwanie, aż jeden po drugim wyeliminowani kandydaci zaczną pojawiać się, aż wyłoni się zwycięzca

Ma to związek z napięciem. Oglądają turniej, który jest niezwykle niebezpieczny i wszystko może się zdarzyć w dowolnym momencie. Gdy wpatrują się w czarne jezioro, zastanawialiby się, co się tam dzieje, i jak wspomniano powyżej, rozmawialiby ze sobą, tworząc teorie na temat tego, co robił każdy z bohaterów. Zastanawiasz się, kto wpadnie pierwszy (i nadejdzie hazard, jak wspomniano powyżej).

Oczekiwanie wywołałoby podekscytowanie.

Mając to na uwadze, ważne jest, aby Zwróć uwagę, że turniej niekoniecznie był turniejem, który miał być przyjemnością oglądania. Miał pokazać, który z trzech młodych czarodziejów / czarownic był najlepiej przygotowany, z większą wiedzą i najsilniejszy. Był to przyjazny sposób dla szkół, aby pokazać, że są lepsi od siebie, co podniosłoby chęć szkoły do ​​lepszego działania, a także zwiększyłoby dumę szkoły wśród uczniów. Dlatego oglądają go praktycznie tylko studenci. Dla nich byłoby to zabawne, ponieważ kibicowaliby swojej szkole. Kiedy robisz różne rzeczy ze znajomymi, stają się zabawne, nawet bardzo nudne, jak oglądanie jeziora przez godzinę.

Podsumowując:

Fajna rzecz w Turniej trójmagiczny nie był w rzeczywistych zadaniach, z którymi musieli się zmierzyć uczniowie, ale w (A) Hazard (jak wspomniano powyżej) (B) Uczniowie razem kibicujący dumie ucznia (C) Rywalizacja stworzona między szkołami a ( D) Oczekiwanie i niepewność tego, co ma się wydarzyć. Kto wygra? Co oni robią? Ponieważ tego nie wiedzą, mówią, myślą i tworzą teorie. To przyciąga twoją uwagę.

Rozważ mugolską grę w baseball: ludzie siedzą na trybunach, rozmawiając ze sobą, pijąc, grając w gry na telefonach, spierając się o to, który zespół / gracz jest lepszy / bardziej ssie, jedzą przekąski itp. itd. po dłuższej chwili dzieje się coś ekscytującego i wszyscy przez chwilę patrzą na boisko, zanim wrócą do tego, co robili. Ogólnie rzecz biorąc, każdy ma dobry, relaksujący i zabawny czas!

Turniej Trójmagiczny był taki, tylko bez telefonów.