Zaokrągla w górę do żadnego, ale dotarcie do celu jest fajne.

Uwaga, zanim zacznę: będę często używać słowa „krew”, i bardzo nieprecyzyjnie. Nie mam na myśli dosłownie krwi ani markerów genetycznych ani nic w tym rodzaju. Mam na myśli pochodzenie, tak bym nazywał siebie 1/4 Irlandczyka, ponieważ moja babcia była etnicznie Irlandką. „Krew” to tylko nieco prostszy sposób wyrażenia tego pomysłu.

Rodzicielstwo Aragorna różni się od elfów z Elrosem, bratem Elronda, który wybrał Edainów pod koniec Pierwszej Ery. Nie ma innych małżeństw mieszanych z elfami wzdłuż linii Aragorna, dopóki nie dotrzemy do samego Aragorna, więc możemy po prostu policzyć królów (i królowe) Numenoru, Gondoru i Arnoru oraz wodzów Dúnedainów, dopóki nie dotrzemy do Aragorn. Zaczynamy od części I Dodatku AI, królowie Numenoru.

Księga Thaina zawiera pomocne drzewo genealogiczne królów Numenoru, sięgające aż do Isildura. przechodząc do Aragorna, aby zobaczyć, jak te różne osoby odnoszą się do siebie:

Ze względu na dostępność, a także cytując niektóre z bardziej zaskakujących stwierdzeń, przejdźmy przez łańcuch:

1. Elros Tar-Minyatur
2. Vardamir
3. Tar-Amandil
4. Tar-Elendil

W tym momencie linia Aragorna odbiega od królów. Następnym królem jest syn Tar-Elendila Tar-Meneldur, ale Dodatek A mówi nam, że Aragorn jest potomkiem córki Tar-Elendila Silmariën:

Za czasów Tar-Elendila pierwsze statki Numenorejczyków przybył do Śródziemia. Jego starszym dzieckiem była córka Silmariën. Jej synem był Valandil, pierwszy z Lordów Anduni na zachodzie krainy, znany z przyjaźni z Eldarami. Od niego pochodzili Amandil, ostatni władca, i jego syn Elendil Wysoki.

^{Powrót króla Dodatek A „Roczniki królów i władców” (i ) „Numenor”}

Kontynuujmy więc listę

5. Silmariën
6. Valandil

Niestety tutaj nie wiemy już więcej aż do Eärendura, ale w Niedokończonych opowieściach został zidentyfikowany jako Piętnasty lord Andúnië, więc jest 13 nieuwzględnionych imion.

20. Eärendur
21. Nienazwany syn (lub córka) Eärendura
22. Númendil
23. Amandil ¹
24. Elendil
25. Isildur

Stąd przechodzimy do Część II Dodatku A, „Krainy na wygnaniu”. Księga Thaina ponownie zebrała pomocne drzewo genealogiczne władców Arnoru i wodzów Dúnedainów, od Elendila do Aragorna:

Ze względu na dostępność:

25. Isildur
26. Valandil
27. Eldacar
28. Arantar
29. Tarcil
30. Tarondor
31. Valandur
32. Elendur
33. Eärendur
34. Amlaith of Fornost
35. Beleg
36. Mallor
37. Celepharn
38. Celebrindor
39. Malvegil
40. Argeleb I
41. Arveleg I
42. Araphor
43. Argeleb II
44. Arvegil
45. Arveleg II
46. Araval
47. Araphant
48. Arvedui
49. Aranarth
50. Arahael
51. Aranuir
52. Aravir
53. Aragorn I
54. Araglas
55. Arahad I
56. Aragost
57. Aravorn
58. Arahad II
59. Arassuil
60. Arathorn I
61. Argonui
62. Arador
63. Arathorn II
64. Aragorn II

Mamy więc do czynienia z tym, że Aragorn jest 64-tym potomkiem Elrosa. Krew elfów z każdym pokoleniem staje się coraz bardziej rozcieńczona. Niestety nie możemy ustalić dokładnej wartości procentowej, ponieważ nie znamy pochodzenia tych 64 żon; kiedy zdobędziesz drzewo tak głębokie, prawie nieuniknione jest, że poślubisz swojego 30-tego kuzyna lub coś takiego (Arvedui poślubił swojego 23-go kuzyna 6 razy usuniętego) ² .

Ale możemy postawić dolną granicę, zakładając, że wszyscy małżonkowie byli w 100% ludźmi, więc linia krwi zmniejsza się o połowę w każdym pokoleniu. Wierz lub nie, ale istnieje wzór na obliczenie tego: dla pokolenia i ilość krwi elfów wynosi n / (2 ^ i) , gdzie n to ilość krwi w pokoleniu 0 (czyli w tym przypadku Elros).

Elros nie był w pełni Elfem. Jego rodzice byli pół-elfami, a babcia bardziej pół-elfami.

• Ojcem Elrosa był Eärendil, który był synem Tuora (Człowieka ) i Idril (Elf), więc Eärendil był 1/2 Elven
• Matką Elrosa była Elwing, córka Diora (syna Berena i Lúthiena ^{3 ) i Nimloth, w pełni Elf. Dior był 1/4 elfem, co czyni Elwinga 5/8 elfem.}

Oznacza to, że genetycznie Elros był 9/16 elficki.

Wreszcie możemy dojść do odpowiedzi, używając wzoru z wcześniejszego ⁴ :

(9/16) / (2 ^ 63) = (9/16) / 9223372036854775808 = 6,1x10 ^ -20 = 0,000000000000000000061 = 0,0000000000000000061%

Ta mała liczba to najmniejsza ilość elfiej krwi, jaka może znajdować się w żyłach Aragorna. Bez jego pełnego drzewa genealogicznego, a nie tylko linii królów i królowych, to najlepsze, co możemy zrobić. Jednak biorąc pod uwagę, jak mała jest ta liczba, mocno wątpię, czy w całym Numenorze było wystarczająco dużo krwi elfów, aby podnieść ją znacznie wyżej; możesz zyskać kilka miejsc po przecinku, ale ostatecznie nadal będzie to faktycznie zero.

Aby dać Ci wyobrażenie o tym, jak niewielka jest to kwota, jeśli Zmieszałem jedną kroplę mojej krwi, o objętości 0,0357 ml, w Lake Erie o objętości wody 4,8x10 ^ 14 l , Lake Erie miałoby tyle samo „mnie”, ile Aragorn ma w sobie „Elf”.

¹ To, że Amandil był synem Númendila, jest często powtarzane w całej Historii Śródziemia XII.

^{2 sup > Jest prawie niemożliwe, aby nie było małżeństwa między (dalszymi) kuzynami w drzewie genealogicznym Aragorna. W artykule z 2004 roku oszacowano, że ostatni wspólny przodek wszystkich ludzi żył około 3000 lat temu, a pomiędzy Aragornem i Elrosem jest znacznie więcej, niż to 5 . wiemy, że zdarzyło się to co najmniej dwa razy: żona Arvedui była księżniczką Gondoru, potomkiem Elendila, a matka Aragorna, Gilraen, była podobno spokrewniona z wodzami Dúnedainów.}

³ Ponieważ matka Lúthiena, Melian, była Maią, możemy użyć tego samego wzoru, aby określić, że Aragorn to 1 / (2 ^ 66) = 1,355x10 ^ -20 = 0,000000000000000001355% Maia

⁴ Ponieważ moja formuła zakłada, że ​​Elros jest generacją 0, ale moja lista liczy od 1, użyję wykładnika 63 zamiast 64, które podałem wcześniej dla pokolenia Aragorna numer.

⁵ Z Załącznika B, Elros zmarł w SA 442, a Aragorn urodził się w TA 2931; więc Aragorn urodził się prawie 6000 lat po śmierci Elrosa.

Odpowiedź na to pytanie powinna przede wszystkim zależeć nie od tego, ile pokoleń minęło między Elrosem i Aragornem, ale raczej przez to, ile Edainów zamieszkiwało pierwotnie Numenor. Gdyby było tylko od pięciu do dziesięciu tysięcy Edainów (cytowane tutaj: Ilu Edainów pozostało pod koniec Pierwszej Ery?), to po mniej niż dwudziestu pokoleniach prawie wszyscy pierwotni osadnicy padliby do jednej z dwóch kategorii. Byliby tacy, którzy nie mieliby żywych potomków i byliby przodkami w zasadzie wszystkich żyjących Numenorejczyków.

Do upadku Numenoru prawie wszyscy na wyspie mieliby z grubsza równe elfie pochodzenie. Ponieważ początkowa populacja licząca mniej niż dziesięć tysięcy miała jednego członka, który był w przybliżeniu w połowie elfem, każdy członek populacji miałby elfie pochodzenie na poziomie około części na dziesięć tysięcy.

Gdyby Aragorn był czystej krwi Dunadanie, ten poziom elfiej krwi nie uległby dalszemu zmniejszeniu. Z drugiej strony, gdyby jego przodkowie zawierali związki małżeńskie z pospolitym ludem Arnoru, jego ułamek nieludzkich przodków zostałby odpowiednio zmniejszony. Jednak łączna kwota nigdy nie mogła być tak niska, jak liczby podane w innych odpowiedziach na to pytanie.

Zrobiłem to jakiś czas temu, używając arkuszy kalkulacyjnych. Dokładna liczba pokoleń od Elrosa do Aragorna jest nieznana, ale mieści się w zakresie 65. Obliczyłem, że daje to Aragornowi 0,000000000000000003049318610115481% elfich "genów" i 0,00000000000000000033881317890172013562732900027186% "genów" Maia.

Ponieważ Arwen ma jakieś ludzkie „geny” od swojego dziadka Earendila, ona i syn Aragorna, Eldarion, są bardziej ludźmi niż elfami.

Wszystkie odpowiedzi zakładają, że nie było chowu wsobnego wśród przodków Aragorna, co jest niemożliwe, biorąc pod uwagę zakładaną wielkość populacji Numenorian i liczbę pokoleń. Odpowiedź Buzza dotyczyła tego.

Nie możesz po prostu policzyć i powiedzieć (na przykład) „Jeden półelf 50 pokoleń temu oznacza, że ​​ilość krwi elfów wynosi 2 ^-51 . ” Jest bardzo mało prawdopodobne, aby populacja ludzka Ardy 50 pokoleń temu wynosiła 2,252 biliardów, co byłoby konieczne, gdyby wszyscy przodkowie Aragorna w tamtym czasie byli zupełnie niepowiązani. Według tej odpowiedzi (która cytuje Ludy Śródziemia ), rzeczywista liczba Edainów na początku Drugiej Ery wynosiła 15 tysięcy co najwyżej.

Gdzieś po drodze niektórzy kuzyni pobrali się; w rzeczywistości zdarzyło się to wiele razy. Wiemy z Akallabêth , że Numenorczycy nie zgadzali się z małżeństwem między kuzynami pierwszego kontaktu, ale małżeństwa między kuzynami bardziej odległymi były dozwolone (i byłyby konieczne).

Konkluzja: bez bardziej szczegółowych informacji Wiedza o liczebności populacji Numenorian i liczbie chowu wsobnego w rodzinie królewskiej jest niemożliwa do ustalenia. Szkoda, że ​​Aragorn nigdy nie zbadał swojego DNA!

To fascynujące pytanie, ale myślę, że niektóre z bardzo dobrze zbadanych odpowiedzi, powyżej, są błędne, ponieważ nie obliczają chowu wsobnego, który koniecznie musiał mieć miejsce. Problem polega na tym, że nie ma prostego wzoru, który można zastosować, ale są kilka ogólnych argumentów, które mają zastosowanie. Ale jest kilka prostych argumentów, które pozwalają nam oszacować odpowiedź, i które dramatycznie zwiększają elfie pochodzenie Aragorna.

Zacznij od faktów, jakie znamy: Elros był jedyną połową- elfia osoba, która przyczyniła się do powstania Aragonii. Elros był pierwszym królem Numenoru i jak zauważył @Buzz, Numenor został zasiedlony przez od 5000 do 10 000 Edainów i stamtąd wzrosła populacja. Nie wierzę jednak, że mamy jakieś późniejsze dane o populacji.

Mamy więc populację 10 000 założycieli, z których jeden był w 50% elfim. (Wiem, że to nie jest dokładnie to, ale to wystarczająco blisko). W naszej historii królowie, będąc bogaci, mieli zwykle więcej niż przeciętną liczbę potomków. To prawda, że ​​ich spadkobiercy mieli tendencję do wysokiej śmiertelności, ale zostawiali też więcej drani niż przeciętny człowiek. Więc geny królów mają tendencję do rozprzestrzeniania się w populacji bardziej efektywnie niż geny zwykłych ludzi.

Dopóki Numenorczycy nie zaczęli żyć na kontynencie, na Śródziemiu, prawdopodobnie pobierali się prawie wyłącznie między sobą. W ciągu około 13 pokoleń każdy Numenorczyk miałby około 10 000 trzynastych pradziadków i nastąpiłby upadek przodków wielkiej ligi. Odnosi się to do wszystkich i jest nieuniknione, ponieważ żaden Numenorczyk nie mógł mieć więcej niż 10 000 różnych przodków w momencie założenia. Co oznacza, że ​​przeciętny Numenorczyk miał około 1/20 000 elfiego pochodzenia (niektórzy mieli więcej, niektórzy mieli mniej, ale jest to dolna granica średniej przy założeniu, że potomkowie Elrosa mieli średni lub lepszy sukces reprodukcyjny).

W miarę upływu czasu, dopóki Numenorczycy rozmnażają się tylko między sobą, odsetek elfich przodków nie może się dalej zmniejszać! Może być znacznie wyższy tylko wtedy, gdy potomkowie Elrosa mieli zwykle więcej dzieci, które przeżyły, niż dzieci innych ludzi. (Uwaga: nie mówię o linii królów, ale o wszystkich ludziach usuniętych z królestwa przez wiele pokoleń, którzy jednak byli potomkami Elrosa.) Biorąc pod uwagę wierzenia o Królach Ludzi, myślę, że można przedstawić wiarygodny argument że tak jest, ale nie spróbuję tutaj.

(Oczywiście linia królów mogła być bardziej wsobna niż przeciętny Numenorczyk, a to miałoby pewien wpływ na procent Aragorna, również .)

Gdy Numenor upadł, a Numenorianie stali się władcami Gondoru i Arnoru, procent elfiej krwi dalej spadał, w zależności od ułamka krzyżówek. Trudno powiedzieć, jak często się pojawiały, ale nadal w czasach WP nadal istnieje poważny prestiż w posiadaniu krwi Numenorian i mówi się o ludziach jako o prawdziwych lub czystych Numenorianach. Sugeruje to, że niektóre z głównych rodzin postawiły sobie za mąż, że tak powiem, w obrębie klanu numenoriańskiego i że w niektórych rodzinach ułamek przodków innych niż numenoriański byłby znacznie mniejszy niż sugerowałby czysty przypadek.

(Należy również zauważyć, że zakłada się, że krew elfów jest zgodna z zasadami krwi ludzkiej. Jest to rozsądne założenie, ale jest to tylko założenie i można wysunąć wiarygodny argument, że tak nie jest . Zauważ również, że wydaje się mało prawdopodobne , że w Śródziemiu "elfickość" jest przenoszona w pewnych zestawach genetycznych loci, które różnią się od ludzkich. Elfizm wydaje się bardziej kwestią ich ducha lub duszy niż ich DNA .)

Wiemy, że jest zbyt daleko w jego rodowodzie, aby faktycznie twierdzić, że jest elfem. A co, jeśli geny elfów dominują w genach ludzkich i te geny zwykle są przekazywane? Nie jest to kwestia krwi tak bardzo, jak kwestia DNA, chromosomów oraz dominujących i niedominujących genów.

Nie będę udawać, że jestem ekspertem w tej dziedzinie, ponieważ wyraźnie nie jestem i wiem tylko trochę więcej niż przeciętny Joe (jestem programistą), ale z mojego zrozumienia, jeśli powiedział, że elfy mają dominujące cechy, które będą miały większą szansę na przejście przez każde pokolenie zamiast ludzkich, to technicznie rzecz biorąc, Aragon nadal byłby bardziej elfem. Oczywiście są to spekulacje, ale jak to widzę, elfy są dla mnie jak bardziej rozwinięci ludzie. Mówię to, ponieważ oczywiście mają wspólnego przodka, co oznacza, że ​​są dokładnie tego samego gatunku, ale są bardziej zaawansowani pod każdym względem, żyją dłużej, mają więcej mądrości, lepszy wzrok, szybszy refleks, nie są pewni, czy są silniejsi, ale prawdopodobnie ma potencjał.

Dobrym tego przykładem w świecie rzeczywistym jest związek między wczesnymi ludźmi, neandertalczykami i współczesnymi homo sapiens . Rozróżniłem homo sapiens i ludzi tylko dlatego, że większość dzisiejszego świata, szczególnie na obszarze Eurazji, ma pewien procent genów neandertalczyka, w przeciwieństwie do naszych czystych ludzkich przodków, którzy przybyli z Afryki byli (nie pamiętam nazwy), zanim skrzyżowali się z neandertalczykami, aby nas stworzyć.

Ponieważ elfy i ludzie mogą rozmnażać się razem bez genetycznej deformacji lub komplikacji, nauka dowodzi, że pochodzą od bezpośredniego wspólnego przodka , gdzie ten przodek z jednego powodu wyewoluował w człowieka, a ten sam przodek z innego powodu wyewoluował w elfa. Głównym powodem ewolucji jest potrzeba przetrwania, gatunek albo zostaje zniszczony, albo jest zmuszony do podjęcia zmiany, która pozwoli mu przetrwać.

Wyobraź sobie 2 zestawy knurów, jeden z grubą okrywą zewnętrzną i jeden z mniejszą szatą w zimnym klimacie, grubszy dzik lepiej zatrzymywałby ciepło i potrzebowałby mniej energii do utrzymania temperatury i prawdopodobnie byłby bardziej krępy dzik z mniejszą sierścią, który musiałby jeść więcej, ponieważ tyle energii przeznaczałoby na utrzymanie temperatury. Rezultatem tego nie byłaby potrzeba dalszej ewolucji dla gruboskórych dzików, ale knur o mniejszej sierści musiałby ewoluować, aby być mniejszym i chudszym, aby potrzebować mniej pokarmu, aby utrzymać ciało i mięśnie, tak aby cała jego energia była kierowana na regulację temperatury. Gdyby tak się nie stało, najprawdopodobniej nie byłby w stanie utrzymać swojej temperatury i umrzeć, chyba że wystąpiłaby inna korzystna cecha ewolucyjna.

Najprawdopodobniej przodek, który stał się człowiekiem, musiał mieć to łatwiej i nie musiał ewoluować tak drastycznie, jak przodek, który wyewoluował w elfa. Dobrym przykładem może być jedenaście oczu i ich dokładność.

Wyobraź sobie świat z dużą ilością jedzenia i bez prawdziwego drapieżnika poza ludźmi. Ludzie będą się dobrze rozwijać i nie będzie potrzeby zmiany. Następnie wyobraź sobie ten sam gatunek na obszarze, na którym, na przykład, brakuje pożywienia i wielu drapieżników próbuje zjeść. Gatunek ten na początku cierpiałby i zaczął wymierać. Najsilniejsi i najszybsi przetrwaliby i rozmnażali się, a proces ten powtarzałby się, aż cechy te zostałyby dopracowane do niemal perfekcji, aby zapewnić większe szanse na przeżycie. Dobrym przykładem są szybkość i siła wzroku.

Podsumowując, geny elfów są bardziej niż prawdopodobne, ponieważ dają większe szanse na przeżycie i prawdopodobnie są przenoszone raz za razem przez pokolenia. Więc jest bardziej niż prawdopodobne, pod względem technicznym jest dobrym elfem, nawet jeśli jego wygląd nie wygląda na to, ponieważ geny, które sobie z tym radzą, mogą iść w jedną lub drugą stronę, ponieważ tak naprawdę nie mają przewagi sposób lub w inny sposób, albo są to bardzo drobne zalety lub wady.