„Pierścień wyszedł poza jego pomoc”

Chociaż zrobił to, co mógł pośrednio, Gandalf nie mógł już dłużej bezpośrednio pomagać Frodo, jak sam stwierdza:

Pierścień przeszedł teraz poza moją pomoc lub jakąkolwiek z kompanii, która wyruszyła z Rivendell. Prawie została ujawniona Wrogowi, ale uciekła. Miałem w tym jakiś udział: siedziałem bowiem na wysokim miejscu i walczyłem z Mroczną Wieżą; a Cień przeszedł. Wtedy byłem zmęczony, bardzo zmęczony; i długo spacerowałem w mrocznych myślach.
_{Dwie wieże - księga trzecia: rozdział 5, biały jeździec}

Informuje nas, że chociaż nie był wraz z Kompanią Pierścienia pomagał im na odległość. Jednak to, czym było to „wysokie miejsce”, nie jest nam znane, jednak jesteśmy skłonni wierzyć, że było to tuż przed Rozerwaniem Bractwa, kiedy Frodo siedział na miejscu Amona Hen.

Po potwierdzeniu, co się stało z Frodo, Gimli prosi o więcej informacji, ale Gandalf nie może udzielić więcej.

„W takim razie wiesz o Frodo!”, Powiedział Gimli. „Jak mu idzie?” „Nie mogę powiedzieć. Został ocalony od wielkiego niebezpieczeństwa, ale wielu wciąż przed nim leży. Postanowił udać się sam do Mordoru i wyruszył: to wszystko, co mogę powiedzieć. ”
„ Nie sam ”- powiedział Legolas. „Wydaje nam się, że Sam poszedł z nim.” „Czy on!” Powiedział Gandalf, a na jego twarzy pojawił się błysk i uśmiech. „Czy rzeczywiście? To dla mnie nowość, ale mnie to nie dziwi. Dobry! Bardzo dobrze! Rozjaśniasz mi serce.
_ibid.

Chociaż zdaje sobie sprawę z odejścia Froda, wydaje się nieświadomy tego, że ma towarzystwo. Dowiadując się, że Sam poszedł z nim, serce Gandalfa „ rozjaśnia ”. Prowadzi to również do mojego następnego punktu, że nie ma on żadnej wiedzy o Towarzystwie Pierścienia po Amonie Hen i dlatego musiałby szukać, aby je znaleźć.

Wychodząc z wcześniejszych wydarzeń, poza faktem, że Gandalf ich szukał, ułatwiłby Sauronowi ich znalezienie, 1. wskazując, gdzie ich nie ma, oraz 2. Istari i znany przewodnik Drużyny zmierzającej w kierunku Ukrytych Stairs i Cirith Ungol byliby dziwnie podejrzliwi, bez Pierścienia w pobliżu nie mógłby go skusić.

- Nie - powiedział cichym głosem - to wyszło poza nasz zasięg . Przynajmniej z tego się cieszmy. Nie możemy już dłużej ulegać pokusie używania Pierścienia. Musimy zejść na dół, aby stawić czoła niebezpieczeństwu bliskiej rozpaczy, ale to śmiertelne niebezpieczeństwo zostało usunięte ”.
_ibid.

Wracając do pośredniej pomocy, Gandalf wie że Sauron wierzy, że nikt nie może zniszczyć Pierścienia, i że jedyną prawdopodobną przyczyną działania byłoby zabranie go do Minas Tirith i próba użycia jego mocy. Robiąc to, odwraca uwagę Saurona od jego granic i ułatwia Samowi i Frodo wykonanie ich zadania. (Przypomnij sobie w RotK, kiedy całymi dniami spacerują po Mordorze, nikogo nie widząc).

[Sauron] przypuszcza, że ​​wszyscy jechaliśmy do Minas Tirith; bo tak by on sam uczynił na naszym miejscu. A według jego mądrości byłby to ciężki cios przeciwko jego mocy. Rzeczywiście jest w wielkim strachu, nie wiedząc, jaki potężny może się nagle pojawić, dzierżąc Pierścień i atakując go wojną, próbując go powalić i zająć jego miejsce. To, że powinniśmy chcieć go zgładzić i nie mieć nikogo na jego miejscu, nie przychodzi mu do głowy. To, że powinniśmy spróbować zniszczyć sam Pierścień, jeszcze nie weszło w jego najmroczniejszy sen. W którym bez wątpienia zobaczysz nasze szczęście i naszą nadzieję. Wyobrażając sobie wojnę, wypuścił wojnę, wierząc, że nie ma czasu do stracenia; bo kto zadaje pierwszy cios, jeśli uderzy go dostatecznie mocno, może nie potrzebować więcej uderzać. Tak więc siły, które od dawna przygotowywał, teraz wprawiają w ruch, wcześniej niż zamierzał. Mądry głupiec. Gdyby bowiem wykorzystał całą swoją moc, by strzec Mordoru, tak aby nikt nie mógł wejść, i skierował całą swoją przebiegłość na polowanie na Pierścień, wtedy rzeczywiście nadzieja by zgasła: ani Pierścień, ani jego posiadacz nie mogliby mu długo umknąć. Ale teraz jego oko spogląda na zewnątrz, a nie w pobliże domu; a przede wszystkim patrzy w stronę Minas Tirith. Wkrótce jego siła spadnie na nią jak burza.

Gandalf jest nastawiony, wie, co musi zrobić i chociaż Pierścień rządzący ma podstawowe znaczenie dla wykonania zadania, do którego został wysłany, nie może tego zrobić bez pomocy Wolnych Ludzi Śródziemia. Dlatego wyrusza na pomoc Edorasowi, a następnie Minas Tirith, w ten sposób odwracając uwagę Saurona od Mordoru i pozwalając hobbitom zniszczyć Pierścień.

W tym pytaniu musimy spojrzeć na dwie rzeczy: możliwości (jakie moce miał Gandalf?) i zagrożenia (jakie było najmądrzejsze zastosowanie jego mocy?)

Miał do swojej dyspozycji (jako mocne strony ):

• Shadowfax (zapewniający mu wyjątkową mobilność na równinach, jeśli nie jest obciążony)

Jadąc z Frodo, musiałby poświęcić tę mobilność na rzecz ukrywania się i wspinaczki. Musiałby zabrać ze sobą Samwise i Golluma na miarę.

• Pierścień ognia (pozwalający mu inspirować ludzi)

Narya nie może pracować na pustyni. Nie może też zaszczepić strachu u Orków, Trolli czy Haradrimów.

• Dobre zrozumienie sytuacji strategicznej (patrz odpowiedź Josafoota).

Bez sił zbrojnych do ehrm ... wpływ, to genialne zrozumienie idzie na marne.

Jego słabości

• Pierścień był stałym pokusa dla Gandalfa.

Musiał zebrać wolnych ludzi (mężczyzn) i upewnić się, że Saruman / Sauron nie zasłonili świata ciemnością (osiągnąć zwycięstwo)

Saruman zebrał armię Uruk -Hai, który maszerował na Rohan i połączone siły Mordoru już się rozpoczęły lub przygotowywały do ​​oblężenia Osgiliath.

Gdyby armia Sarumana została pozostawiona bez kontroli, wymordowaliby armię Rohanu i ludność Rohanu. Wytropiliby Rohirrimów i zniszczyli również ich siły.

Podczas gdy siły Gondoru stoczyły dobrą walkę, ostatecznie zostaną skierowane do Minas Tirith, aby ostatecznie stawić czoła połączonym siłom Mordoru . Jak możemy się dowiedzieć z Oblężenia Minas Tirith, siły Mordoru ostatecznie zniszczyły siły Gondoru i przerwały oblężenie poprzez zniszczenie. Bitwa kończy się sukcesem dopiero po tym, jak Rohirrimowie otworzą drugi front na flankach i tyłach sił oblężniczych, rozpoczynając bitwę na polach Pelennoru.

Po powrocie Gandalf zdaje sobie sprawę, że siły Sarumana mogą i zniszczą Rohan i Rohirrimów, a bez ich pomocy Gondor również upadnie.

Podczas gdy zniszczenie Pierścienia Mocy było ważne; ostatecznie uznano by za kwestię sporną, gdyby siły Sarumana zniszczyły Rohan, pozwalając Sauronowi zniszczyć Gondor i tym samym osiągnąć zwycięstwo nad Śródziemiem bez użycia Pierścienia Mocy.

Można argumentować, że zniszczenie pierścienia „zniszczyłoby” Saurona i zakończyło wojnę. Gandalf zdaje sobie sprawę, że pilniejszą sprawą jest powstrzymanie sił Mordoru i Isengardu przed zwycięstwem nad wolnymi ludźmi. Gandalf zdaje sobie sprawę, że jego misją jest prowadzenie i zbieranie wolnych ludzi. Gdyby Gandalf nie zgromadził wolnych ludzi, zostaliby zniszczeni, zanim ring zostałby „wprowadzony do gry”.

Przez wprowadzenie do gry mam na myśli zniszczenie przez działania Froda lub zdobycie / wykorzystanie przez Saurona.

Podobną analogią byłyby dwa narody w stanie wojny, A stawia ciężką ofensywę przeciwko B. B stawia skromną i słabą obronę, jednocześnie wkładając więcej zasobów w rozwój super broni kończącej wojnę. Zanim B skończy swoją broń, A już wygrał wojnę.

Bezpośrednio nie, nie pomógł Frodo i Samowi. Pośrednio tak.

Dlaczego nie pomógł im bezpośrednio?

Nie próbował znaleźć Froda i Sama w Mordorze, ponieważ on był na tyle mądry, by wiedzieć, że byłoby to daremne. Każda jego próba wejścia do Mordoru byłaby zauważona. Pamiętaj: jest Istar, a nie Hobbitem, dzięki czemu posiada ogromną moc, którą można poczuć. W przypadku Froda i Sama, ich „mała” (prawdopodobnie nieistotna bez Pierścienia) moc jest odczuwana przez Nazgla w Minas Morgul.

„Cii, Gorbag!” Głos Shagrata został ściszony, tak że nawet ze swoim dziwnie wyostrzonym słuchem Sam mógł po prostu złapać to, co zostało powiedziane. „Mogą, ale wszędzie mają oczy i uszy; niektórzy z moich losów, tak jak nie. Ale nie ma co do tego wątpliwości, coś ich niepokoi. Nazgulowie na dole są z twojego konta; i Lugbúrz też. Coś prawie się wymknęło. ”

[...]

„ Około godziny temu, tuż przed tym, jak nas zobaczyłeś. Nadeszła wiadomość: Nazg? Czuję się nieswojo. Na schodach obawiali się szpiedzy. Podwójna czujność. Patrol na szefa schodów. Przyszedłem natychmiast ”.

Dlatego przy ogromnej mocy, jaką posiadał Gandalf, byłoby absurdem, gdyby próbował„ wkraść się ”do Mordoru. Sam nawet to stwierdza:

„Tak”, powiedział Gandalf, „to był Gwaihir Władca Wiatru, który uratował mnie z Orthanc. Wysłałem go przede mną, aby obserwował rzekę i zbierał wieści. Jego wzrok jest bystry, ale nie widzi wszystkiego, co przechodzi pod wzgórzem i drzewami. Niektóre rzeczy widział, a inne ja widziałem. Pierścień wyszedł teraz poza moją pomoc ani pomoc jakiejkolwiek firmy, która wyruszyła z Rivendell.

A więc jak czy pomógł im pośrednio?

Stworzył dywersję. „Wyciągając moc Saurona”, był w stanie zmusić Saurona do skupienia się na armii dowodzonej przez króla Elessara, a nie na własnych ziemiach. W ten sposób Frodo nie został wykryty (wcześniej). Gdyby nie doszło do dywersji, Sauron zostawiłby swoje siły w Mordorze (dokładnie w Gorgoroth), a Frodo nie byłby w stanie przekroczyć przełęczy niezauważony.

„Jego wątpliwości będą rosły, nawet jak tu mówimy. Jego Oko jest teraz skierowane ku nam, ślepe na prawie wszystko, co się porusza. Więc musimy to zatrzymać. Na tym polega cała nasza nadzieja. Taka jest więc moja rada. Nie mamy Pierścienia. W mądrości lub w wielkim szaleństwie został on odesłany na zniszczenie, aby nas nie zniszczył. Bez niego nie możemy siłą pokonać jego siły. Ale za wszelką cenę musimy uchronić jego Oko przed prawdziwym niebezpieczeństwem. Nie możemy osiągnąć zwycięstwa bronią, ale bronią możemy dać Powiernikowi Pierścienia jego jedyną szansę, choćby była krucha.

W rzeczywistości im pomógł, ryzykując życie swoje i wielu innych. Podsumowanie tutaj: http://lotr.wikia.com/wiki/Battle_of_the_Black_Gate

„Nie mamy Pierścienia.… Bez niego nie możemy siłą pokonać jego siły . Ale musimy za wszelką cenę uchronić jego Oko przed prawdziwym niebezpieczeństwem. Nie możemy osiągnąć zwycięstwa bronią, ale bronią możemy dać Powiernikowi Pierścienia jego jedyną szansę, choćby kruchą.… Musimy pchnąć Saurona do ostatniego rzutu . Musimy przywołać jego ukrytą siłę, aby opróżnił swoją ziemię. Musimy natychmiast wyjść na spotkanie z nim. Musimy zrobić z siebie przynętę, chociaż jego szczęki powinny się na nas zamknąć.… Musimy wejść z otwartymi oczami do ta pułapka, z odwagą, ale małą nadzieją dla siebie ”. —Gandalf, Powrót króla, „Ostatnia debata”