Jest to bezpośrednio poruszone w filmie podczas odprawy rebeliantów na temat Yavina IV (podkreślenie dodane):

ZŁOTY PRZYWÓDCA: Przepraszam, że pytam, sir, ale co dobrego zrobią ci być przeciwko temu?

DODONNA: Cóż, Imperium nie uważa małego jednoosobowego wojownika za jakiekolwiek zagrożenie, bo inaczej mieliby silniejszą obronę. Analiza z planów przedstawionych przez księżniczkę Leię wykazał słabość w stacji bojowej.

Innymi słowy, odpowiedź brzmi pycha . Imperium było zaślepione dumą i nie mogło sobie wyobrazić ani jednego, żałosnego, skąpego rebelianta, który byłby w stanie sprowadzić na ziemię zwiastun przerażenia i śmierci wielkości księżyca.

Ciągła obecność bardzo termicznego port wydechowy, który spowodował zagładę Gwiazdy Śmierci I, jest kolejnym dowodem tego sposobu myślenia. Gdy atak rebeliantów trwa już kilka minut, kilka fajnych głów szybko wywnioskuje, jakie jest bardzo realne niebezpieczeństwo, w jakim się znajdują:

OFICER: Przeanalizowaliśmy ich atak, sir, i istnieje niebezpieczeństwo. Czy powinienem mieć twój statek w pogotowiu?

TARKIN: Ewakuować? W naszej chwili triumfu? Myślę, że przeceniasz ich szanse!

Nie było trudno zrozumieć, że małe myśliwce były poważnym zagrożeniem dla Gwiazdy Śmierci; po prostu nigdy poważnie nie rozważali możliwości zajścia z nimi. Arogancja Tarkina mówi sama za siebie.

Jest za duża.

Według Catalyst: A Rogue One Novel Gwiazda Śmierci była po prostu zbyt duża , aby mieć pojedynczą skuteczną tarczę z siedzibą na stacji. Musiało to zrobić z ekranowaniem poszczególnych krytycznych komponentów i użyć zbroi, znacznego pola magnetycznego i nakładających się turbolaserów, aby chronić resztę stacji przed uderzeniami z orbity.

„Nasz zespół jest pracujesz nad ochroną czegoś większego - z szerszym, niemożliwym do zdobycia zasięgiem. ”
„ Większym niż gwiezdny niszczyciel klasy Venator? Czy ma to na celu sparowanie jakiejś nowej platformy broni, nad którą pracuje Dooku? ”
„ Na to wygląda. ” Biorąc to pod uwagę, Galen wyjął z kieszeni marker i zaczął szkicować swoje myśli na serwetce. „Na krótką metę można rozważyć przetoczenie energii pochłoniętej przez tarczę do radiatora, a następnie zastosować promienniki neutrinowe, aby zwrócić energię do samych generatorów i projektorów. To jest podobne do tego, co robiliśmy z laserami i kryształami. Oczywiście należy uważać, aby nie przepompować ”. Kontynuował szkicowanie. „Być może wiele generatorów tarcz jest rozmieszczonych równomiernie na całym kadłubie, aby zwiększyć zasięg…”

W tym przypadku Galen nie wie, że pracuje nad superbronią, ale zasada nadal jest dźwięk. Nie da się osłonić niczego większego niż gwiezdny niszczyciel za pomocą jednej tarczy, dlatego też Death Star II musi mieć tarczę rzutowaną z instalacji naziemnej.

Nie potrzebuje ich .

Idąc w dół skali kanonu, pomocnik techniczny Gwiazdy Śmierci oferuje następujący komentarz. Krótko mówiąc, kapitalny statek, który zbliży się na tyle blisko, by strzelić do Gwiazdy Śmierci, zostałby niemal natychmiast zniszczony przez turbolasery antykapitalistyczne. Wszystko, co jest wystarczająco małe, aby przedrzeć się przez te zabezpieczenia, nie miało wystarczającej siły ognia, aby zrobić coś więcej niż wgniecenie powierzchni.

Jak wspomniano wcześniej, Gwiazda Śmierci została zaprojektowana bez uwzględnienia przeciwnicy w skali myśliwców. Uważano, że masywny pancerz i sam rozmiar stanowiska bojowego wystarczy, aby odstraszyć ataki myśliwców. Jeśli wrogom wciąż udało się zmusić mnie do ataku, rozumowano, że żaden myśliwiec nie ma wystarczająco dużo energii, aby zrobić coś więcej niż tylko zrobienie pręgi na grubej skórze Gwiazdy Śmierci. na całej powierzchni Gwiazdy Śmierci, ale nie zostały one umieszczone, aby stworzyć nieprzeniknioną zasłonę ognia blasterowego. Zostały rozmieszczone prawie przypadkowo, pozostawiając wielkie dziury w każdej obronie, jaką mogli zapewnić. W bitwie pod Yavin dowódcy stref gorączkowo używali baterii głównych statków, próbując wyeliminować myśliwce Rebelii, ale broń ta okazała się prawie bezużyteczna w walce z szybkimi, małymi statkami.

…

Z tego powodu myśliwce mogą zbliżać się do stacji bojowej, aby dostarczyć torpedy protonowe lub ostrzał z blasterów do dowolnego celu. To prawda, że ​​arsenał myśliwca nie zawiera niczego, co mogłoby nawet zbliżyć się do wgniecenia Gwiazdy Śmierci…

Komfort”

Jak stwierdzono na odprawie Yavina IV, Imperium nie uważało małych statków za zagrożenie dla stacji, jako takie nie było konieczne posiadanie tarcz, ponieważ potężne, jak te używane do ochrony Scarifa lub Death Star II.

Ale dlaczego?

W obu tych filmach statki poruszające się przez tarcze wymagały ich wyłączenia, więc byłoby to duże kłopoty z Gwiazdą Śmierci, która powinna mieć duży ruch przychodzący / wychodzący, musiałaby stale obniżać / podnosić tarcze lub potrzebować bramy z tarczą, szczególnie podczas rozmieszczania myśliwców podczas walki.

Wygląda więc na to, że osłona skupia się na odbijaniu ognia z broni, podczas gdy atakowanie statków byłoby szybko rozwiązywane przez systemy uzbrojenia stacji.

Chociaż ....

Oprócz wzmianki o Valorum o tym, jak Catalyst: A Rogue One Novel wskazuje, że stacja jest zbyt duża, aby ją osłonić (co, jak sądzę, zaprzecza ekranowaniu planetarnemu, które było obserwowane w innych filmach, ale cóż), jest też poi Nie można było tego zrobić, gdyby tarcza wystrzeliwana wokół II Gwiazdy Śmierci była tak twarda, że ​​powstrzymywałaby statki przez nią poruszające się, przeszkadzałaby superlaserowi Gwiazdy Śmierci, gdy strzelał (chyba że upuścili go na krótko do ostrzału, ale nie ma wzmianka o tym). Jeśli dobrze pamiętam, Gwiazda Śmierci wystrzeliwująca tarczę planetarną na Rogue One niszczy tarczę, ale mogę źle pamiętać. Wygląda to jednak na niespójność w ROTJ.

W Rogue One jest powiedziane, że ważny członek oddziału inżynierów, który opracowywał Gwiazdę Śmierci, Galen Erso, celowo dodał ten słaby punkt małego myśliwca, aby powstrzymać władzę Imperium. Prawdopodobnie dzięki swojej pozycji przekonał Imperium, że mały wojownik nie byłby prawdziwym zagrożeniem dla Gwiazdy Śmierci.

Mylisz pole magnetyczne z osłoną magnetyczną. Wiele obiektów wytwarza całkowicie naturalne pole magnetyczne. Ziemia i kilka innych planet ma jeden. Zorza polarna powstaje w wyniku oddziaływania promieniowania słonecznego z tym polem. Nietrudno sobie wyobrazić, że duża stacja, taka jak Gwiazda Śmierci, wykonana w większości z metalu, generowałaby naturalne pole magnetyczne. Problem z ekranowaniem polega jednak na tym, że pola te nie są wystarczająco silne, aby chronić planetę lub stację przed czymkolwiek poza promieniowaniem słonecznym.

Dwie odpowiedzi: jedna ze starego kanonu, druga z nowego.

Nowy kanon: w Rogue One stwierdza się, że był to celowy słaby punkt.

Stary kanon: w książce Death Star jest napisane, że został przeoczony w projekcie. Był to otwór wentylacyjny reaktora i nie mógł być osłonięty przed cząstkami, ponieważ blokowałby plazmę, która miała zostać usunięta. Torpedy protonowe są dokładnym przeciwieństwem tego, do czego służył ten otwór wentylacyjny, wstrzykiwały ogromną ilość nadmiaru plazmy, podczas gdy otwór wentylacyjny został zaprojektowany do wyrzucania ogromnych ilości nadmiaru plazmy.

Gdyby pierwsza Gwiazda Śmierci miała tarczę, Lucas zmieniłby fabułę Gwiezdnych Wojen, w której rebeliantom udaje się zhakować lub wyłączyć tarcze tylko na czas ataku. Pamiętaj, że wyobraził sobie historię, w której Gwiazda Śmierci zostanie zniszczona pod koniec odcinka 4. Osobiście wolałbym, aby Gwiazda Śmierci przetrwała pierwsze 2 filmy i co najwyżej została poważnie uszkodzona w każdym z nich zostanie ostatecznie zniszczony dopiero pod koniec trzeciego!