Najlepszym wyjaśnieniem jest to, że pierwsze dwie książki o Świecie Dysku nie są tak naprawdę książkami o Świecie Dysku, tak jak są to książki o Rincewindie. Są o wiele bardziej nastawione na parodię dużej liczby gatunków fantasy niż na wyjątkowe dzieło, które rozpoczyna zupełnie nową serię.

Istnieje mnóstwo niespójności między wczesnymi książkami a późniejszymi. Na przykład w pierwszej parze książek, Śmierć pojawia się tylko po śmierci czarodziejów, aw przypadku Rincewinda dostaje tylko Scrofulę. W (IIRC) Equal Rites, ( EDYTUJ - przepraszam, Weatherwax pochodzi z Light Fantastic - to Archancellor Cutangle in Equal Rites. Kierownictwo przeprasza za nieścisłość). Wydaje się, że zasady magii są oparte na równowadze - nadrektor chce wzlecieć na inny poziom sali, więc rzuca zaklęcie, które powoduje, że kawałek betonu o równej wadze spada w dół. W późniejszych książkach zastąpił go Ridcully, zwłaszcza po tym, jak babcia Weatherwax stała się główną postacią. (Odwołanie do tego znajduje się w późniejszej książce, w której Ridcully wspomniał, że mieli nadrektora Weatherwax, a babcia bezmyślnie wspomniała, że ​​był dalekim krewnym i go nie znała). popularne, jak pies Gaspode, który wydawał się mieć definitywny (choć nieco szczęśliwy) koniec swojej opowieści w Moving Pictures .

Jak w przypadku wielu seriali wielu twórców, zasady i ciągłość tak naprawdę nie ustabilizują się i nie stają się tym, co naprawdę uważamy za odpowiednią serię dla jednej lub trzech książek. W serii Niszczyciele, Mistrz Chiun jest opisany jako zatrudniony, aby uczyć Remo Williamsa (dreszcz) Karate. Słoneczne źródło wszystkich sztuk walki, Sinanju, jest wspomniane tylko w trzeciej księdze, Chinese Puzzle . Jest też Kids in the Hall trochę o The Doors - „Ich trzeci album jest naprawdę ich pierwszym - tak nazywamy…” Punkt wyjścia ”.

Niektórzy pisarze decydują się cofnąć i „naprawić” wcześniejsze książki, aby dokładniej odzwierciedlić później ustaloną ciągłość, niektórzy wolą pozwolić im stać, aw obu przypadkach fani mogą, ale nie muszą, zdecydować się na stworzenie kanonu głowy, aby wyjaśnić „błędy”.

Ale jeśli chcesz znaleźć prawdziwe wyjaśnienie, za wszystkie niespójności można obwiniać Quantum.

Sam Pratchett zawsze twierdził, że wszystkie konsekwencje w jego pracy są przypadkowe, więc prawie na pewno istnieje niespójność. To pierwsza kwestia.

Po drugie, Rincewind jest szczególnym przypadkiem, ma w głowie bardzo paskudne zaklęcie, które przegania inne zaklęcia, więc to, co mówi, jest prawdopodobnie jego dokładnym doświadczeniem w próbach uczenia się innych magii.

Po trzecie, Esk to również szczególny przypadek, jest kobietą-czarodziejką i wydaje się, że wiele zwyczajowych reguł magii nie ma do niej zastosowania. Z Simonem jest jeszcze gorzej.

Wydaje się, że w świecie Dysku istnieje również duża różnica między Magią a Zaklęciami. Zaklęcia jako sformalizowane rytuały są używane znacznie rzadziej niż Magia; surowa moc zastosowana do problemów przy użyciu szorstkiej i gotowej, brutalnej siły i masowego podejścia do ignorancji.

Każda wystarczająco zaawansowana magia jest nie do odróżnienia od technologii.

Jeśli spróbujesz to zrozumieć, przestaje być magią.

Jeśli to nie jest dla Ciebie satysfakcjonujące wytłumaczenie, pamiętaj, że na płycie nic nie jest stałe zbyt długo. Nawet gwiazdy mają tendencję do poruszania się i tworzenia nowych konstelacji, ku rozczarowaniu astrologów.

Wreszcie, otrzymujemy te informacje z wtórnych źródeł i plotek. Weźmy na przykład Rytuał AshkEnte. Wystarczy proste zaklęcie i dwa cm3 krwi myszy, ale jeśli poprosisz wydział o instrukcje, dołączą one świece, kociołki, kółko z ośmiu i więcej akcesoriów. Jeśli nie wiesz lepiej, możesz dać się zwieść zamiłowaniu czarodziejów do pokazów mocy i dramatów.

Musisz pamiętać, że to mówi Rincewind . Jest wyjątkowo złym czarodziejem. Dla niego to prawie na pewno prawda.

Z pewnością Rincewind miał w głowie zaklęcie, które powstrzymywało go przed nauką innych zaklęć. Ale nawet po wydaniu (pod koniec The Light Fantastic ) Rincewind nadal nie jest w stanie używać magii. Wydaje się, że częściowo wynika to z prostej niekompetencji, częściowo z powodu naturalnej niechęci do włożenia jakiegokolwiek wysiłku w naukę, a częściowo z powodu dalszej naturalnej niechęci do rzucania się na wszystko, co umożliwi mu naukę.

Jak mówi nam sam Rincewind, przy różnych okazjach, kiedy Ridcully i Ponder Stibbons szantażowali go, aby zrobił coś pod groźbą wyrzucenia z Uniwersytetu, nie jest on czarodziejem, ponieważ jest kompetentny w magii; jest czarodziejem (lub „Wizzard” zgodnie z jego kapeluszem), ponieważ nie wyobraża sobie nazywania siebie czymkolwiek innym.

Mocnym wątkiem w książkach o Świecie Dysku jest idea, że ​​ to, w co wierzą ludzie , powoduje to, co naprawdę jest rzeczywiste na Świecie Dysku (a zwłaszcza, że ​​nasza fikcja napędza rzeczywistość Dysku) i jego bliski względny pogląd, że przyczynowość narracyjna jest prawdziwą siłą i że wydarzenia na Świecie Dysku faktycznie spiskują, aby historie były prawdziwe . Świat Dysku jest jak lustro, które bierze tematy i tropy z naszej fikcji i pokazuje je, zniekształcone i zmienione, w nowy sposób.

Biorąc pod uwagę te podstawowe fakty, które są dość fundamentalne dla natury rzeczywistości na Świat Dysku i fakt, że jest wiele historii, które mają różne rodzaje magii, które działają na różne sposoby , wydaje się nie być niczym niezwykłym, że istnieje wiele różnych sposobów działania magii na Świecie Dysku. Nie byłby w stanie skutecznie odzwierciedlić naszej fikcji, gdyby nie miał miejsca na wszystkie te pomysły.

Moja interpretacja jest taka, że ​​w „The Color of Magic” nie musisz tworzyć zaklęcia, aby go użyć. Musisz go „uchwycić” (lub skierować, jeśli wolisz) i że zaklęcia istnieją poza manifestacją ich efektu.

Wydawałoby się, że wymówienie zaklęcia pozwala mu uwolnić się w świecie, pozwalając ma na nią wpływ, bo taka jest jej natura. Potężne zaklęcia są często przedstawiane jako mające własną wolę w pracy Pratchetta, a zaklęcia jako kategoria są często określane jako „niestabilne” i „niebezpieczne”, co można zinterpretować jako opis ich temperamentu zamiast opisu ich skutków Zgodnie z tym tokiem myślenia może się zdarzyć, że zaklęcie można „zdobyć”, znajdując je poprzez natchnienie, czytając je lub chodząc po szczególnie złym fragmencie dzikiej magii. Nie musisz go „tworzyć”, ponieważ zaklęcia mogą istnieć samodzielnie (ale oczywiście może to być możliwe, gdy muszą pochodzić skądś ).
Esk jest utalentowany magik. W związku z tym miałaby sens, gdyby potrafiła niemal intuicyjnie rozpoznawać zaklęcia. Oczywiście takie rzeczy są rzadkie, ale czasami zaklęcia (i ogólnie magia) mają sposób na przyciąganie niektórych osób, tak jak Rincewind był w stanie katalizować i przyciągać magię, gdy był na nią narażony, lub czasami pojawiają się inni magowie używanie magii niemal odruchowo, bez faktycznego przygotowywania zaklęć. Esk prawdopodobnie byłby w stanie skierować takie siły, podczas gdy Rincewind aktywnie stara się tego nie robić ze względu na wszystkich (ale głównie ze względu na niego).
Był też całkowity brak szacunku dla sir Pratchetta wobec ograniczeń spójności, kiedy wpadł na zabawny pomysł.