Zaproszono mnie do przedstawienia pomysłów Ronowi Moore'owi z ST: TNG. Przed przedstawieniem Paramount przesłał mi kilka dokumentów dotyczących serii, w tym „Star Trek: Podręcznik techniczny pisarzy nowej generacji, wydanie czwarte sezonu” Ricka Sternbacha i Mike'a Okudy. Innymi słowy, tego oczekiwano od każdego scenarzysty serialu w kwestiach technicznych.

Na stronie 15, w sekcji „Konfiguracja bitwy (wrz spodek)” znajduje się podsekcja, „Sekcja spodka (aka główny kadłub)”, która brzmi:

Po oddzieleniu od sekcji bojowej (która zawiera napęd warp), sekcja spodka nie jest w stanie osiągnąć prędkości warp. Sekcja spodka ma własny zestaw silników impulsowych do podróży wolniejszej od światła, a także kompletny zestaw osłon deflektora i banków fazerów. Gdy separacja zachodzi z prędkością warp, całkowite zapadnięcie się resztkowych pól osnowy może zająć kilka minut, tak więc główny kadłub może „żeglować” na pewną odległość, zanim przejdzie pod światło. Sterowanie sekcją spodka jest zarządzane z głównego mostu.

Tak więc, przynajmniej według ludzi tworzących te rzeczy, nie ma możliwości utrzymania pola warp, ale jeden od separacji, aż pole zniknie.

Wyobrażam sobie, że siatka tarczy spodka jest w stanie przez krótki czas utrzymywać małe pole warp. W przypadku separacji przy warp, spodek byłby w stanie manewrować z prędkością warp przez ograniczony czas, zanim pole warp zniknie.

Alternatywnie, pamiętam, jak czytałem dawno temu, że torpedy miały które pozwoliły im wynieść bańkę warp z pola warp statku, tak aby w przypadku wystrzelenia z prędkością warp mogliby przyspieszyć od statku (a statek nie zderzyłby się z nimi); być może spodek używa czegoś takiego.

Odniesienia z Memory Alpha

• Spodek_separation # High-warp_situations

  Chociaż wysoce niezalecane, było możliwe oddzielenie spodka od sekcji napędu gwiezdnego przy dużych prędkościach warp. Używany przez Jeana-Luca Picarda podczas pierwszego spotkania z Q, spodek został rozdzielony z prędkością warp 9,5. Według danych było to wysoce niepraktyczne, ale możliwe bez marginesu błędu. Najmniejszy wypadek sprawiłby, że ta próba byłaby śmiertelna. Konieczne było również usunięcie sekcji spodka z sekcji napędu gwiezdnego, aby zapewnić bezpieczeństwo, ponieważ po zakończeniu separacji sekcja spodka zaczęłaby tracić prędkość, powodując zagrożenie dla sekcji napędu gwiezdnego. Jednak Picard był w stanie skutecznie oddzielić spodek, aby chronić rodziny Enterprise przed ogromną mocą Q. (TNG: „Encounter at Farpoint”)

• Photon_torpedo # Technical_Manuals

  Układ napędowy torped to silnik podtrzymujący warp. Cewki silnika torpedy chwytają i utrzymują pole odbioru z sekwencyjnych cewek indukcyjnych wyrzutni. Miniaturowe ogniwo paliwowe z materią / antymaterią dodaje mocy do pola przekazywania. Po wystrzeleniu w locie warp torpeda będzie nadal przemieszczać się w warp, po wystrzeleniu w świetle podświadomym, torpeda będzie poruszać się z dużą prędkością światła podświetlnego, ale nie przekroczy progu warp. (str. 129)

Mógłbym przysiąc, że podręcznik techniczny ST: NG twierdzi, że w sekcję spodka wbudowane są podtrzymujące osnowę, aby umożliwić pozostawienie wypaczenia po oddzieleniu. W tej chwili nie mogę znaleźć mojej kopii. Jeśli dobrze pamiętam, przynajmniej niektóre ze standardowych typów sond mają podtrzymywanie warp, więc „istnieją” we wszechświecie ST.

Po pierwsze, bańka osnowy wykracza poza sekcję Inżynieria. Mogą dowolnie modyfikować jego rozmiar i robili to od czasu do czasu, aby otoczyć inne pobliskie obiekty, na przykład gdy próbowali spowolnić asteroidę, która miała uderzyć w tę planetę, zwiększając pole warp wokół niej.

Po drugie, gdyby wystąpiły jakieś poważne złe skutki nagłego opuszczenia bańki warp, to za każdym razem, gdy napęd warp zawodzi, statek zostałby zniszczony i / lub poważnie uszkodzony, dlatego musi być możliwe pozostawienie bańki warp w będzie.

Nie jestem pewien, jak ta następna część naprawdę wpłynie na to, ale technicznie rzecz biorąc, statek nigdy nie płynie szybciej niż .25c, co jest pełnym impulsem. Warp Drive to skrót od „Timewarp Drive”. Zasadniczo, to, co robi, to skręcanie przestrzeni, aby zmienić przepływ czasu wewnątrz bańki, tak aby mogły poruszać się z 1/4 prędkości światła, az perspektywy z zewnątrz bańki poruszają się szybciej niż światło. Ponieważ bańka porusza się wraz z nimi, utrzymują prędkość z punktu widzenia obserwatorów z zewnątrz. Zmień to, jak bardzo zaginasz czasoprzestrzeń i zmieniasz szybkość poruszania się względem punktów zewnętrznych.

Jest oczywiście możliwe, że opuścił pole bez szkody - tak się stało.

Jeśli chodzi o to, jak pozostał w warp, uważam, że jedynym wyjaśnieniem jest to, że pole warp zostało rozciągnięte poza statek na pewną odległość , w którym spodek mógł manewrować z prędkością warp, zanim wyjdzie poza nią i wypadnie z warp.

Czy nie jest możliwe, że mieli dodatkowy rdzeń warp, taki jak most bojowy, promy mają małe rdzenie warp itp.? Można sobie wyobrazić, że mają mniejszy, który może wytrzymać połowę statku, tj. Sekcję spodka, podczas gdy główny rdzeń osnowy jest wymagany do obsługi całego statku.

USS Prometheus z Voyagera podzielił się na trzy części, dwie z nich miały dwie duże gondole warp, a sekcja spodka miała dwa małe rozkładane `` stabilizatory '' warp, które nie pozwalały na wejście w warp, ale umożliwiały statkowi utrzymanie warp i wyjść z niego w kontrolowany sposób. Możliwe, że sekcja spodka Enterprise-D miała prototypową wersję tego, która pozwalała na bezpieczne wyjście z warp.

Pole warp to bańka wokół statku. Nie napędza statku w taki sam sposób, jak rakieta, która pcha statek. Pole Warp zmniejsza przestrzeń przed statkiem i rozszerza ją za statkiem. http://en.memory-alpha.org/wiki/Warp_field

Niezależnie od metody napędu, jeśli separacja nastąpiła z jakąkolwiek prędkością, o ile główna część statek zwalniał szybciej niż spodek. Ten manewr można było łatwo wykonać.
https://en.wikipedia.org/wiki/Newton 's_laws_of_motion https: // pl .wikipedia.org / wiki / Theory_of_relativity https://en.wikipedia.org/wiki/Special_relativity